Deel 4
Als ik ze zo weg zie lopen valt me iets op aan Steve. Hij is een kop groter dan Jake, draagt dezelfde kleding maar zijn sportbroek valt heel anders. Het lijkt net of hij zijn shirt in zijn broek heeft maar dat valt eroverheen. Even moet ik denken aan het pak luiers dat ik ze zag kopen in de supermarkt, was dat voor hem bedoeld? Hij moet kennelijk even krabbelen op zijn rug. Als ik het shirt omhoog zie gaan zie ik heel duidelijk de bovenkant van een pull-up. Snel duwt hij het shirt weer over zijn broek. Hij loopt een beetje zwalkend verder.
Ik kijk om me heen of de anderen het misschien ook gezien hebben maar vader zit de krant te lezen en ma is met Thymen en Kim bezig in de voortent. Ik pak mijn Harry Potter boek en ga verder lezen.
Na een gezellige BBQ gaan we nog een avondwandeling maken in de omgeving. Weer valt me op hoe groot de camping is, het duurt echt een tijdje om van het terrein af te komen. Er zijn een hoop andere kinderen en als ik zie hoe vaak Thymen hoi zegt tegen een hoop anderen dan moet hij al heel wat vriendjes hebben gemaakt.
Als we weer terug zijn bij de caravan mag ik nog een paar uurtjes lezen. Het is een boeiend boek maar na een tijdje zie ik in mijn ooghoek dat Steve en zijn vader voorbij lopen. Ze groeten vriendelijk. Steve heeft nu een spijkerbroek aan en groene polo. Nu zie ik eigenlijk niets opvallends, had ik het dan toch verkeerd vanmiddag? Steve struikelt bijna en omarmt zijn vader. Maar niet teveel staren, dat gaat opvallen. Ze lopen rustig verder.
Ik heb niet door dat het al bijna half elf is als mijn moeder zegt dat ik naar bed moet. Thymen en ik gaan weer gezamenlijk tanden poetsen. Het is er een drukte van jewelste met allemaal jauwende en spelende kinderen. Thymen klaagt “die kinderen zijn jonger dan ons maar wij moeten naar bed” “ach, in Nederland liggen we er nog vroeger in.” Thymen blijft boos kijken. “Ga klagen bij ma” besluit ik maar of hij dat zal doen.
Eenmaal in mijn tent probeer ik zo snel, en geluidsloos, mogelijk om mijn luier om te doen. Dat lukt me aardig vind ik zelf. Nog even denk ik terug aan Jake en Steve en wat ik vandaag gezien heb. Misschien durf ik Jake er naar te vragen. Al denkend val ik gauw in een diepe slaap.
De volgende ochtend staan er twee jongetjes hun tanden te poetsen als ik het toiletgebouw in kom. Eenmaal in het douchehokje trek ik snel mijn luier los. Een van de jongetjes moet lachen en roept “pannolino” nu moet het andere jochie ook lachen en ze roepen nog iets in het Italiaans als ze het gebouw weer uitlopen. Ik neem maar een extra lange douche. Shit, betrapt!
Bij het ontbijt komt Jake naar me toegelopen. Hij vraagt of ik mee ga zwemmen. Mijn moeder zegt dat ik zo naar hun toe kom als we uitgegeten zijn. Ik eet snel door, trek nog sneller mijn zwemshort aan, pak een handdoek en ren naar de caravan van Jake. Zijn vader zit een Engelse krant te lezen, zijn moeder een boek. Steve schijnt nog uit te slapen. Jake en ik lopen dus gezamenlijk naar het zwembad en hij praat weer honderduit terwijl ik maar de helft begrijp. Maar hij is ook grappig want ik moet vaak om hem lachen.
Het is heerlijk bij het zwembad. Erin en eruit, over de glijbaan, kijken wie het langste en het verste onder water kan zwemmen. Maar ook lekker is het bij de strandbedden. Rustig even liggen, nouja Jake kan haast niet stilliggen.
Als we er al een halve dag zijn en even rustig in een hoekje zitten durf ik het te vragen. “Is your brother in diapers?” Hij kijkt me een beetje vragend aan, zo van hoe weet jij dat. Dan twijfelt hij wat en dan gaat hij praten. “We call them nappies” diapers is een Amerikaanse term. Er volgt een heel verhaal met wat medische termen maar zijn broer is motorisch minder sterk waardoor hij vaker valt en ook geen bal kan raken en hij heeft een “bladder control problem”. Hij voelt niet altijd dat hij moet plassen en daarom draagt hij pull-ups.
Even voel ik me heel schuldig dat ik ernaar gevraagd heb. Jake vraagt me het geheim te houden en het echt niemand te vertellen. Dat beloof ik uiteraard. Misschien helpt het als ik mijn geheim ook deel. Ik zeg “I wear nappies at night. I wet the bed.” Jake kijkt een beetje verrast dan schiet hij op geeft me een high five en roept “Me too!” Dus toch. Hij rukt aan m’n hand zodat ik wel moet gaan staan en duwt me het water in.
super leuk verhaal en ook zo leuk te lezen, hoe andere kinderen het ervaren wat je zelf ook hebt.