Hoe ik mijn droomvriendin toch kreeg

[Luiertje_om]

Hoi allemaal,

hieronder weer een volledig bij elkaar gefantaseerd verhaal.
Niets hierin heeft enige kern van waarheid.
Het verhaal is niet heel erg pikant, maar sommige delen zijn zeker heel pikant.
In elk geval is het misschien een beetje bizar, maar ik kan er ook niets aan doen dat ik te veel fantasie heb.

Dus: Let op: Dit verhaal bevat gedeeltes die minder geschikt zijn voor minderjarigen - 18+ !

Tenslotte: heb geduld. De luiers komen zeker, maar de eerste gedeelten van het verhaal zijn nodig en ook best spannend.


Hoe ik mijn droomvriendin toch kreeg (18+ DL JL ML VL WL NL KA)

Deel 1 – gewond

Mijn naam is Floris. Ik ben een jongen van 27 jaar, bruin haar, donkere ogen, 1.75 lang, met een ongetraind jongenspostuur en geen opvallende gelaatstrekken. Ik heb een rustige kantoorbaan bij de gemeente. Ik ben redelijk verlegen en heb niet veel vrienden. Mijn ouders zijn al lang geleden omgekomen bij een ongeluk en de rest van de familie geeft eigenlijk meer om zichzelf dan om de rest van de familie. Als je dit leest klink ik een beetje eenzaam en saai. En misschien is dat ook wel zo. Ik houd wel van rustig en saai.

Net als elke vrijdag ga ik na het werk, rond half zes ‘s middags, naar mijn favoriete, rustige, café voor wat biertjes, voor ik naar huis ga. Mijn vrienden zijn al lang afgehaakt, omdat ze liever naar een wat hippere kroeg gaan. Voor mij hoeft dat niet. Ik drink een paar biertjes aan de bar, klets wat met de barman en dan begint voor mij het weekend goed.

Helemaal als ZIJ er is. ZIJ is een meisje dat ik begin twintig schat. Ze is slank, een sportief figuur met halflang zwart haar en een ietwat bleek, rond gezicht, met grote blauwe ogen, een kleine neus en mooie lippen. Ze kleed zich net iets te opvallend. Ze heeft een rode broek aan en daarop een felgeel shirt. Als ik dit schrijf blijkt wel dat ik haar behoorlijk knap vind. Ik weet niet waarom, maar ook zij is er bijna elke week. Zij zit meestal alleen in een hoekje met een glas wijn en wat tijdschriften. Ze heeft nooit een vriendje bij zich. Sterker nog, alle mannen die haar aanspreken, en dat zijn inmiddels alle mannen geweest die hier vaak komen, krijgen een snauw en een boze blik. Daardoor heeft iedere stamgast al lang geleden besloten, dat ze lesbisch moet zijn. Wat mij betreft een beetje kort door de bocht, maar wie weet.
Ik ben altijd te verlegen geweest om haar aan te spreken. Zeker doordat ze altijd zo vinnig reageert op kerels. Ik blijf aan de hoek van de bar zitten, waar vandaan ik goed zicht heb op “haar”hoekje. Misschien fantaseer ik het wel, maar het lijkt wel alsof ze daarvan geniet. Dat ik haar met rust laat, maar wel overduidelijk interessant vind. Af en toe kijkt ze mijn kant op en het lijkt zelfs alsof ze dan ook af en toe glimlacht. Maar dat zal wel door het gebrek aan licht komen in die hoek.

Vandaag is ze er ook. Ze leest een muziekblad. Helaas zijn ook de vervelendste en luidruchtigste stamgasten er. Dat zijn 3 afgetrainde jongens die ik ook begin twintig schat en die altijd grootse verhalen vertellen over de vrouwen die ze gaan scoren, zo hard dat iedereen het wel moet volgen.
Vandaag hebben ze blijkbaar besloten dat ZIJ aan de beurt is en na wat aanmoedigingen gaat de grootste van het stel, die Karel heet, haar kant op. Hij spreekt haar aan, maar lijkt geen succes te hebben. Dat is echter niet het gewenste resultaat blijkbaar, want hij druipt niet af. In plaats daarvan gaat hij achter haar staan en streelt met zijn hand door haar haar en over haar hals. Als ze haar hoofd weg probeert te draaien pakt Karel haar schouder vast en probeert haar wang te kussen.
Dit gaat duidelijk te ver. Ik weet niet waar ik het vandaan haal, maar ik sta op en loop naar Karel en het meisje toe. “Genoeg geweest Karel,” zeg ik,”laat haar met rust. ”Zo zo,” gniffelt Karel,”kijk eens wie er plotseling dapper is geworden. Kleine Florisje. Ik zou me hier niet mee bemoeien als ik jou was jochie.” “En als ik dat wel doe,” antwoord ik dapper,“ga je mij dan ook vastpakken ?”. Daarom moeten zijn 2 andere vrienden lachen en licht vernederd druipt Karel af. Hard vloekend tegen zijn vrienden gaan de 3 jongens weg uit het café, nadat ze geld op de bar gegooid hebben.

Dan pas realiseer ik me wat ik gedaan heb en het zweet breekt me uit. Ik voel me duizelig en misselijk worden en snel loop ik naar buiten, zonder dat ik bij HAAR blijf om te kijken of ik nu onverwacht succes heb. Ik loop snel door naar de steeg naast het café en moet overgeven. Dan hoor ik voetstappen achter me. Ik draai me om en zie Karel met zijn vrienden op me aflopen. “Ik had toch gezegd dat je je beter niet kon bemoeien met mij,” grijnst Karel. “Tijd om Florisje een lesje te leren.” Ik probeer weg te lopen, maar ik voel me nog steeds rot en ben te laat om te voorkomen dat Karel zijn vrienden me beet kunnen pakken. Eerst stompt Karel me vol in mijn maag. Dan in mijn gezicht. Daarna duwen mijn belagers me op de grond. Ik voel hoe ze met z’n drieën op me in beginnen te trappen. Vrij snel verlies ik het bewustzijn.

 

[Luiertje_om]

Deel 2 – de diagnose

Ik wordt wakker in een kleine kamer met witte muren en veel zonlicht. Er staat een raam open en ik voel een aangenaam briesje. Ik zie dat ik in een bed lig met een stalen frame. Dan herinner ik me het gevecht en ik neem aan dat ik in een ziekenhuis lig. Ik voel me nog steeds erg moe. De pijn lijkt mee te vallen. Ik heb een lichte hoofdpijn en een drukkend gevoel op mijn borst. Ik snap alleen niet waarom ik geen gevoel heb tussen mijn benen. Ik kan mijn benen gelukkig nog wel bewegen en voel ook de deken op mijn benen en voeten. Alleen rond mijn kruis heb ik geen gevoel. Piekerend zak ik weer weg in een diepe slaap.

Ik wordt weer wakker en zie dat er een verpleegster bezig is om me te verzorgen. Ik probeer haar aan te spreken, maar voel meteen een doordringende pijn op mijn borst. “Stil maar Floris ,” zegt de verpleegster. “Mijn naam is Susan. Je kunt beter nog niet praten. Ik zal de dokter roepen, dan kan die het uitleggen.” Snel nadat Susan de kamer uit is gelopen, zie ik een wat oudere man, met grijs haar en een witte jas mijn kamer binnen lopen. “Goedemiddag Floris. Ik ben dokter de Vries. Ik ben blij dat je weer wakker bent. Dat betekent dat de hersenschudding mee valt, zoals ik al dacht. Je bent behoorlijk te pakken genomen jongen. Ik heb gehoord van de barman wat er is gebeurd.
“Is ZIJ al geweest ?,” vraag ik voorzichtig. “Ik neem aan dat je de dame bedoelt die je verdedigde. Ik heb haar nog niet gezien in het ziekenhuis. Volgens de barman is ze na het gevecht gevlucht en was ze behoorlijk overstuur. Ik hoop dat ze langs komt, want ik zou graag willen dat zij ook met een aantal mensen praat. Maar nu over jou.”
“Je hebt bij elkaar anderhalve dag geslapen. Er zijn een aantal blessures die zorgwekkend waren, maar goed behandeld zijn en ik denk goed zullen genezen. Je hebt een lichte hersenschudding en twee gekneusde ribben. Ook heb je een gebroken rib, die gevaarlijk dicht bij je long ligt. Gelukkig lijkt je long niet geraakt te zijn, maar je kunt beter rustig blijven liggen de komende dagen.”

“Nu moet ik echt persoonlijk worden. Het grootste probleem is in je schaamstreek. Ze hebben je geslachtsorganen volledig in puin geschopt. Je testikels zijn zwaar beschadigd. Het spijt me zeer voor je, maar ik ben bang dat je geen kinderen meer zult kunnen krijgen. Je penis was ook behoorlijk beschadigd. We hebben je schaamstreek plaatselijk verdoofd. Ik ben bang voor een zware ontsteking zult krijgen in je onderbuik, als we niet opereren. We hebben alles schoon gemaakt, maar ik moest eerst overleggen met je voor we konden starten met de operatie. Als je niet wakker was geworden vandaag, had ik zelf een beslissing moeten nemen. Ik zal er niet verder omheen draaien, ik moet helaas je geslachtsorganen weg laten halen. Dat betekent ook dat je niet meer normaal zult kunnen plassen. Net als nu zul je katheders moeten blijven gebruiken”
Dan realiseer ik me dat ik inderdaad nog niet heb hoeven plassen. Geschrokken vraag ik of er echt geen andere mogelijkheid is, maar ik ben bang voor het antwoord. “Het spijt me Floris, je kunt het risico echt niet nemen. De kans op een ontsteking is echt heel groot en dat kan leiden tot je overlijden als je organen aangetast worden.”

Er is nog wel een andere mogelijkheid,” gaat Dokter de Vries verder,”al klinkt die waarschijnlijk wel bizar. We hebben in dit ziekenhuis een chirurg die gespecialiseerd is in geslachtsoperaties en ook een plastisch chirurg die daarin de beste is van Nederland. Je kunt overwegen om je beschadigde mannelijke organen te laten veranderen in een vrouwelijk geslachtsdeel. Ik weet dat het heel vreemd moet klinken, maar ik wil je toch die optie geven. Als je het zou laten doen, kan ik je verzekeren dat je in elk geval weer seks zult kunnen hebben. En je zult ook weer normaal kunnen plassen, alleen dan zittend natuurlijk. Ik suggereer niet dat je jezelf in een vrouw moet laten veranderen. Ik bedoel dat je jezelf blijft, maar met een omgebouwd geslachtsorgaan. Er is echter niet veel tijd voor je om na te denken over je beslissing. Zoals ik zei moet er morgen in elk geval geopereerd worden. Of we halen alles weg, of we halen alleen weg wat overbodig en teveel beschadigd is en bereiden je voor op meer operaties.”
Nadat dokter de Vries me succes gewenst heeft met mijn beslissing zegt hij dat ik tot vanavond voor de nachtrust heb om na te denken over de beslissing. “Ik zal de zuster vragen om je kathederzak te legen,” zegt de dokter voor hij weg loopt.

 

[Luiertje_om]

Deel 3 – bezoek

De rest van de dag verloopt rustig. De zuster komt af en toe kijken hoe het gaat, maar verder lig ik alleen te piekeren over mijn beslissing. Heftig is het wel, nooit meer normaal met een meisje naar bed en nooit meer normaal naar het toilet. Alles wordt behoorlijk anders. Waarom moest ik dan ook zo nodig de held uithangen. En dan ook nog voor een grietje dat zich niet eens meer laat zien.
Wat een beslissing: geslachtsloos of transseksueel. Hoeveel vrouwen zouden er zijn die me nog zouden zien zitten als vriend ?

Aan het begin van de avond, na het eten, komt de verpleegster binnen met de mededeling dat ik bezoek heb. Achter haar loopt ZIJ ! Ze heeft voor de gelegenheid nette, niet al te opvallende kleding aangedaan. Schuchter komt ze naar mijn bed toegelopen waarbij ze naar haar voeten staart, alsof ze mij niet durft aan te kijken.
Ik kan er niets aan doen. Ook al ben ik boos op haar dat ze niet eerder geweest is, toch slaat mijn hart op hol als ik haar zie.
‘Hoi Floris,” zegt ze. “Ik heb je nog niet kunnen bedanken voor hoe je me verdedigd hebt tegen die Karel. Het klinkt wat gek na wat er daarna gebeurt is misschien, maar echt heel erg bedankt. Ik had niet verwacht dat er iemand ooit zoiets voor mij zou doen. Het spijt me dat ik niet eerder gekomen ben. Ik wist echt niets van wat er gebeurt is. Ik wist niet beter dan dat je wegging uit het café op het moment dat ik je wilde bedanken. Ik hoorde het van de barman toen ik vanmiddag nog even wat ging drinken, dat doe ik wel vaker op zondag. Ik ben direct gekomen. Het spijt me heel erg dat je vanwege mij gewond bent geraakt.”

“Jij kan daar niets aan doen,” zeg ik. “Ik wil niet dat je denkt dat het jouw schuld is. Het is de schuld van Karel en zijn vrienden en niemand anders. Ik ben niet boos op jou voor wat er gebeurd is in het gevecht. Ik was inderdaad wel boos dat je nog niet gekomen was, maar ik snap nu ook best hoe gek het was voor jou toen ik zomaar weg liep. Misschien is het wel beter dat je het niet wist, anders was je mij misschien ook komen helpen. Wie weet wat die drie jongens met jou gedaan zouden hebben ?!”
“Dankjewel dat je er zo over denkt. Je bent nog liever dan ik dacht”, zegt ze. Ze buigt over me heen en kust mijn voorhoofd. “Die had je nog tegoed, voor het zijn van mijn held die avond.” Ik moet nu gaan, want het is eigenlijk geen bezoekuur, dat is alleen ’s middags op zondag. Ik ben morgen vrij, dus dan kom ik ’s middags en ’s avonds langs. Tot morgen.” Ze draait zich om en loopt richting de deur. “Wacht even,” roep ik. “Hoe heet je eigenlijk ?” “Weet je dat nog niet, “ antwoord ze verbaast. “Ik heet Marja. Je bent echt heel erg verlegen, he ?” Dat is het laatste wat ze zegt voor ze wegloopt.

 

[Luiertje_om]

Deel 4 – de beslissing

Een paar uur later komt de dokter mijn kamer binnen. “Nou Floris, zegt hij,”het is tijd voor je beslissing. Ik begrijp dat het snel is, maar ik kan niet langer wachten. Ik moet de juiste chirurg en operatiekamer reserveren.” “Geen probleem dokter,” zeg ik, “ik was er al vrij snel uit eigenlijk. Hoe moeilijk het ook zal zijn om eraan te wennen de komende tijd, denk ik toch dat ik graag een vrouwelijk geslachtsorgaan wil krijgen. Het idee om voortaan helemaal niets meer te hebben, maakt me nog veel banger.” “Ik ben blij dat je een beslissing genomen hebt,” zegt de arts. “Ik moet je toch vragen volgens het protocol of je er zeker van bent. Sta je achter deze beslissing, wil je echt een omgebouwd geslachtsorgaan ? “
Ja,” zeg ik,”ik weet het zeker.” ”Goed dan, “ zegt dokter de Vries. “Ik zal direct de specialist informeren. Ga nu lekker slapen. Morgenochtend, om 9 uur al, ben je aan de beurt voor de eerste operatie.” Vanaf morgenmiddag wil ik ook dat je met een psycholoog gaat praten. Het zal een hele verandering zijn voor je, waarbij je ook psychisch begeleid moet worden.”
Nadat de dokter vertrokken is, lig ik nog een tijdje wakker. Het is nu dus echt waar, ik wordt omgebouwd. Wie dat ooit gezegd zou hebben, zou ik voor gek verklaard hebben. Op een onverklaarbare manier is het ook wel spannend. Als een heel nieuwe seksueel avontuur.
Met die gedachte val ik in slaap.

De volgende dag wordt je niet wakker gemaakt voor het ontbijt, maar zodra je wakker wordt is de verpleegster al bezig om je bed rijklaar te maken. “Ik heb je lekker laten slapen,” zegt ze,”Je moest toch nuchter zijn voor de operatie.” “Ik breng je naar de ruimte bij de operatiekamers, waar je voorbereid gaat worden voor de operaties. De anesthesist zal je onder narcose brengen vlak voor de operatie. Omdat je zo jong bent, zijn er geen gevaren te verwachten van een volledige narcose, dus dat leek ons wel zo fijn voor je. Het gaat een lange dag worden.”
Daarna haalt ze de klemmen van de wielen onder het bed en duwt me naar de gang. Na een paar andere gangen en een afdaling in de lift, kom ik bij een ruimte waar staat “OK1”. Daar staat een mannelijke verpleger al op me te wachten. “Dag Floris, ik ben Jan,” zegt hij. “Aan mij de taak om je te wassen en je verband te verwijderen voor de operatie.” En daarmee gaat hij dan ook aan de slag. De katheder wordt ook verwijderd.””Nog een paar dagen en dan heb je die ook niet meer nodig,” zegt Jan. Nadat de verpleger klaar is, komt de narcose specialist en het laatste wat ik hoor is:”Ontspan je spieren. Alles komt goed. Je hoeft nergens bang voor te zijn,” voordat ik wegglijdt in een diepe slaap.

 

[Luiertje_om]

Deel 5 – een onverwachte reactie

Ik word wakker in mijn eigen ziekenhuis kamer. De verpleegster en de arts staan bij mijn bed. “Goedemiddag,” zegt Susan, mijn verpleegster,”voor vandaag zijn de operaties voorbij.”
“Hoe laat is het ?,” vraag ik slaapdronken. “Bijna 3 uur, ze chirurg is 5 uur non-stop doorgegaan,” is het antwoord. “Ik zal je zo nog wat te eten brengen, want je zult wel honger hebben. Dokter de Vries zal je bijpraten. “Daar kom ik inderdaad voor,” zegt de dokter.
“Je zult blij zijn om te horen dat de operaties zeer goed verlopen zijn. Volgens de chirurg hadden we inderdaad niet langer kunnen wachten en waren sommige delen van je oude balzak al licht ontstoken. Dat is allemaal verwijderd. De rest van je geslachtsorgaan is voorbereid op de geslachtsoperatie. De chirurg was blij verrast te zien dat juist de delen die nog nodig zijn voor jouw toekomstige seksuele gevoelens, vrijwel niet beschadigd zijn. De plastisch chirurg is ook al even polshoogte komen nemen en die is ook enthousiast.”

“Vanmiddag zijn er geen operaties meer. Ik heb een afspraak gemaakt om 4 uur met een psycholoog. Morgen gaan we verder met de operaties, maar die zijn minder ingrijpend. Daarvoor zul je dan ook slechts plaatselijk verdoofd worden. De chirurg heeft nog één ochtend nodig. De plastisch chirurg denkt 2 tot 3 dagen nodig te hebben. Daarna houden we je het liefst nog hier om te zien hoe alles geneest. Eventueel kan de plastisch chirurg nog wat bijwerken in die week.” “In principe zou je daarna uit het ziekenhuis ontslagen kunnen worden. Dat zou dan dus ongeveer in het weekend na komend weekend zijn. “ “Heb je verder nog vragen,” vraagt dokter de Vries.
“Alleen deze dokter,” zeg ik,”hoe lang moet ik nog gebruik maken van de katheder ? Wanneer kan ik weer zelf plassen ?” “Tot dat alles genezen is moet je gebruik blijven maken van de katheders,”antwoord de dokter.” ” Voordat je naar huis gaat zullen we alles verwijderen en zal de verpleegster je leren hoe je voortaan moet plassen.”

Die avond, na het gesprek met de psycholoog en het eten, komt Marja weer op bezoek. Het lijkt alsof ze ergens geïrriteerd over is. “Had je niet kunnen vertellen dat je de hele middag weg zou zijn, ik was hier voor niets om 2 uur,” zegt ze. “Sorry Marja,” zeg ik, maar ik wist dat zelf ook pas gisterenavond.”
“Kun je me dan tenminste vertellen wat er aan de hand is ?,” vraagt ze.
En dan breekt het zweet me weer uit. Ik wist dat het moment ging komen dat ik het aan iemand uit moest leggen, maar nu dat zo ver is vind ik het nog moeilijker dan ik gedacht had. “Wat is er Floris ?,” vraagt Marja geschrokken,”je trilt helemaal, moet ik de zuster roepen ?” “Nee, het is goed,” zeg ik. “Het is meer dat het heel persoonlijk is wat ik je nu ga vertellen en dat vind ik moeilijker dan ik gedacht had.” Nu kijkt Marja nieuwsgierig en gaat op de stoel naast mijn bed zitten. Ik vertel haar wat er precies gebeurt is in het gevecht en wat er beschadigd was aan mijn lichaam. Ook vertel ik haar van de vreemde beslissing die ik heb moeten nemen, en welke beslissing ik genomen heb.

“Dat is waarom ik gisteren weg was, de chirurgen waren lang bezig gisteren.” Marja is er even stil van voor ze weer wat kan zeggen. “Dus je bedoelt dat je nu een jongen zonder piemel bent en straks een jongen met een vagina ? Jezus Floris, wat heftig voor je.” Ik schud mijn hoofd en zeg haar dat het inderdaad heftig is. “Maar het alternatief is nog heftiger. Zonder ballen en piemel. Wie weet hoe hoog ik dan weer zou kunnen zingen !?” Daar moet ze gelukkig om lachen en daarmee is de spanning gelukkig weer uit de lucht. “Ik wil je in elk geval zeggen dat ik het heel stoer vind hoe je hier mee omgaat,” zegt Marja. “Je hebt me de afgelopen dagen meer verrast dan ik ooit gedacht had.”

Daarna is ze even stil en zegt ze met zachte stem:”Nu jij eerlijk bent geweest, zal ik dat ook zijn. De afgelopen dagen worstelde ik behoorlijk met mijn gevoelens. Je hebt meer bij me losgemaakt dan ik voor mogelijk hield. Eigenlijk val ik helemaal niet op jongens, maar door wat jij gedaan hebt, voel ik toch elke keer een soort verliefde trots, als ik bij je mag. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar het wind me eigenlijk best op, als ik weet dat ik misschien de vriendin van een stoere man mag zijn, die me als vrouw in bed kan verwennen.” Als ik daar geen weerwoord op heb, geeft ze me wat onhandig een kus op mijn wang. “Tot morgen Floris en ik hoop dat ik je niet teveel heb laten schrikken met mijn vreemde gevoelens.” “Ik ben ook zo onhandig met mensen,” is het laatste wat ze zegt voor ze vertrekt.

Daarmee slaat ze de plank volledig mis. In plaats van geschrokken te zijn, voel ik me meer opgewonden en beter dan ook. Het voelt alsof ik zweef boven de lakens. Zei Marja nou echt dat ze mijn vriendin wilde worden ? Was dat onhandig geformuleerd, of een verkapt aanzoek ? En zij ze ook dat ze lesbisch is en daarom worstelde met idee om wat met een jongen te beginnen, maar dat ze het nu juist spannend vindt ?
Die avond duurt het lang voordat ik in slaap val. Maar als ik eenmaal slaap heb ik mooie dromen, over een donkerharig meisje dat bij me wil zijn.

------------
meer heb ik nog niet geschreven, maar het vervolg komt snel !

groet,
Mark

 

[luiertje1965]

Goed verhaal ben benieuwd hoe het verder gaat.

 

[Luiertje_om]

Dan maar meteen twee nieuwe delen. Ik beloof dat het nu ook meer richting een luierverhaal gaat.

Deel 6 – terug naar huis

De rest van de week verloop precies zoals de dokter gezegd had. Elke ochtend wordt ik geopereerd en aan het eind van de middag heb ik een gesprek met de psycholoog. Gelukkig zijn er geen complicaties opgetreden en is de plastisch chirurg blij met het resultaat. Marja komt zoals beloofd elke dag op bezoek.
Omdat ze als serveerster werkt in een restaurant werkt ze meestal ’s avonds en komt ze mij ’s middags bezoeken. Inmiddels heb ik het idee dat ik haar vrij goed ken. Ik durf inmiddels wel toe te geven dat ik meer dan verliefd op haar ben, dat ik zelfs al een beetje van haar hou, en ik denk dat het wederzijds is.

Op zaterdag komt dokter de Vries samen met de plastisch chirurg te vertellen dat de operaties geslaagd zijn en dat het resultaat verbluffend is. Zonder complicaties mag ik de zaterdag erna naar huis. Die week mag ik tijdens het bezoekuur in een rolstoel naar de koffiecorner in het ziekenhuis als ik wil, maar beter nog niet naar buiten. Het verband moet absoluut schoon blijven.

Die week verloopt rustig. ’s Middags gaan Marja en ik koffie drinken op de onderste verdieping van het ziekenhuis. Wel een heel gedoe met die katheder. Gelukkig is die verleden tijd aan het eind van de week. Ik ben al bijna vergeten hoe het voelt om naar het toilet te moeten. De rest van de dag houd ik me bezig met lezen, tv kijken en natuurlijk het spreekuur bij de psycholoog. Op woensdag wordt officieel vastgesteld door de artsen dat de genezing goed verloopt en dat ik op zaterdag naar huis mag. Ik moet alleen nog terug komen voor controle en ook de psycholoog wil mij nog een paar weken om de dag blijven zien.
Nog een paar dagen en dan ben ik dus weer lekker thuis. Ik ben benieuwd hoe veel anders alles gaat worden. Hoe anders het zou worden, had ik toen nog niet kunnen bedenken.

Die zaterdag komt Marja me ’s ochtends ophalen. Ze moet die dag ook overdag op het terras helpen, maar ze mocht gelukkig een uurtje weg. De zuster heeft inmiddels het verband definitief verwijderd en me goed gewassen. Ook de katheder is verwijderd. De zuster heeft me gewaarschuwd dat ik direct naar de wc moet gaan als ik aandrang voel. Doordat ik 2 weken met een katheder in bed gelegen heb, zou het kunnen zijn dat mijn sluitspier al wat teveel ontspannen is. Ik heb ook al op de wc gezeten, maar omdat ik vlak daarvoor nog door een buisje plaste, kwam er niets uit. In elk geval weet ik nu waarop ik moet letten bij het plassen. Zal wel vanzelf gaan verwacht ik.

Ik doe mijn favoriete spijkerbroek en T-shirt aan, bedank zuster Susan en samen met Marja loop ik naar de uitgang van het ziekenhuis. Dat voelt al behoorlijk vreemd. Normaal was de voorkant van mijn spijkerbroek redelijk gevuld, maar nu is mijn kruis natuurlijk helemaal leeg. Ik heb het gevoel dat iedereen daarnaar kijkt en voel me enigszins opgelaten. Tijdens het lopen weet ik zeker dat Marja ook regelmatig naar mijn kruis gluurt. Heel stiekem zodat ik het niet zal zien. Dat wind me behoorlijk op. Hoe dichter ik bij huis ben, hoe meer ik benieuwd wordt hoe mijn lichaam er na de operaties uit ziet .

Thuis aangekomen neemt Marja afscheid en zegt dat ze rond 8 uur terug is, tenzij ik liever even alleen ben natuurlijk. Ik zeg haar dat ik niets liever wil, dan dat ze bij mij blijft vanavond, waardoor ze weer begint te blozen. We kussen elkaar gedag en ik blijf alleen achter.
Ik leg mijn tas in de gang en ga direct naar de slaapkamer, naar de spiegel aan mijn kledingkast. Snel schop ik mijn schoenen uit en trek ik mijn shirt en broek uit. Mijn onderbroek ziet er belachelijk uit zonder bolling aan de voorkant.
Aarzelend breng ik mijn handen naar de randen van mijn onderbroek, alsof ik toch wat angstig ben voor het resultaat. Langzaam laat ik mijn onderbroek zaken en sta ik volledig naakt voor de spiegel.
Waar ik eerst mijn piemel en balzak in volle glorie kon bewonderen, zie ik nu alleen een subtiel lijntje schaamhaar en twee nette schaamlippen met daartussen een subtiel spleetje. Ik zie niets dat verraadt dat ik daar veelvuldig geopereerd ben. Ik draai me om en buk voorover om mijn nieuwe lichaam beter te kunnen zien. Mijn nieuwe vagina is echt heel subtiel. Als ik mijn benen spreid, zie en voel ik hoe mijn nieuwe schaamlippen zich openen.
Ik voel dat ik opgewonden begin te raken en daardoor wordt de huid rond mijn schaamlippen langzaam wat vochtiger. De chirurg is echt heel knap, denk ik, dat hij zelfs zweetkliertjes heeft omgelegd. Ik laat me op het bed vallen en begin voorzichtig over mijn schaamstreek te wrijven. Ik voel hoe ik steeds natter wordt en hoe mijn spieren steeds meer beginnen samen te trekken. Voorzichtig duw ik met mijn wijsvinger mijn schaamlippen uit elkaar en naar binnen.

Niet veel later kom ik schokkend klaar. Bijna net zoals vroeger, alleen dan zonder sperma.
Ik lig nog een tijdje uit te hijgen op het bed als ik plotseling voel dat mijn kont steeds natter begint te worden. Rond mijn kruis en kont voel ik een grote, natte, warme plek ontstaan. Geschrokken spring ik van het bed en zie dat ik op het dekbed geplast heb. Ik heb helemaal geen aandrang gevoeld. Ik hoop dat het door het orgasme komt. De zuster had er al voor gewaarschuwd. Ik haal het natte beddengoed van het bed af en ga mezelf douchen.

 

[Luiertje_om]

Deel 7 – nog een ongeluk

Die dag ga ik alleen maar naar buiten om boodschappen te doen voor het eten. Ik heb besloten een klein feestmaaltje te maken voor Marja en mij. Ik ben behoorlijk geschrokken van mijn plasongelukje en heb voor de zekerheid een klein keukenhanddoekje opgevouwen in mijn onderbroek gedaan. Daardoor is ook die gapende leegte in mijn spijkerbroek opgevuld, maar dat is bijzaak.
Om te voorkomen dat ik buiten per ongeluk in mijn broek plas, drink ik die dag bijna niets meer. Pas als ik ‘s avonds aan het eten begin, neem ik weer een glas water. De keukendoek heb ik al weggelegd.

Rond acht uur thuis gaat de voordeur. Blij loop ik naar de voordeur om Marja binnen te laten. Nadat ze binnen is gekomen, geef ik haar een welkomstzoen en een knuffel. Ze drukt zich stevig tegen me aan en even blijven we knus omarmd staan. Ik voel haar kleine, ronde borsten tegen mijn borst drukken en ik voel dat ik weer opgewonden begin te raken. Dat ziet Marja blijkbaar ook en voorzichtig drukt ze haar rechterhand tussen mijn benen en begint te wrijven. Ik begin te zuchten en voel hoe ik weer vochtig wordt in mijn kruis.

Dan voel ik hoe ik steeds natter blijf worden en inmiddels wordt mijn kont ook weer nat en warm. “Floris,” roept Marja geschrokken, terwijl ze haar hand wegtrekt. ” Sta je in je broek te plassen ?” Geschrokken deins ik achteruit en zie hoe mijn spijkerbroek doorweekt is tussen mijn benen en op mijn kont en voel hoe een flinke straal langs mijn benen loopt. Op de grond ontstaat een klein plasje rond mijn voeten”.
”Sorry,” stamel ik,”dat gebeurde vanmiddag ook al toen ik net thuis was.” “Ik hoopte dat het mijn schuld was, omdat ik te laat voelde dat ik moest, zoals de zuster zij, maar ik voelde nu helemaal geen aandrang.
“Het geeft niet,” zegt Marja,”maar je moet morgen wel direct de dokter bellen.“ “Ik zal je helpen met die natte kleding.” Als een volleerd verpleegster trekt ze mijn shirt over mijn hoofd en maakt ze mijn broek los. “Heeft kleine Florisje een ongelukje gehad ?,” vraagt ze met een zwoele stem. “Dan zal ik mijn kereltje eens verschonen.”

Ik voel hoe ik zelf begin te blozen. Ik voel een soort van geborgenheid en veiligheid wat ik niet meer gevoeld heb sinds mijn ouders zijn overleden.
”Mag ik zien hoe het geworden is, of vind je dat nog te vroeg ?,” vraagt ze. Ik zeg dat het goed is en ga haar voor naar de badkamer. Daar trekt ze mijn natte spijkerbroek uit en begint te lachen.
“We moeten wel wat doen aan die belachelijke herenslip van je,”grapt ze. In één ruk trekt ze mijn onderbroek naar beneden en sta ik poedelnaakt voor haar in de badkamer. “Zo, laat nu maar eens zien hoeveel vrouw je geworden bent,” zegt ze. Ze maakt een washand nat en gaat voor me op haar knieën zitten.

Voorzichtig veegt ze met de washand mijn kruis schoon en wast ze mijn benen. Daarna begint ze teder tussen mijn benen te wrijven, langs mijn schaamstreek en tussen mijn billen en is verrast als ik vochtig begin te worden. “Heel mooi Floris,” zegt ze met opgewonden stem.
Dan bukt ze zich naar mij toe en begint mijn schaamlippen te likken. Ik voel hoe haar tong tussen mijn schaamlippen doordringt.
Ik buk me en begin over haar rug te wrijven en over haar hals. Voorzichtig doe ik haar shirt uit en maak haar BH los. Ik duw haar lichtjes van me af en begin haar broek los te knopen. Ik buk me en begin op mijn beurt om haar te kussen en likken. Niet veel later komt ze schokkend klaar voor me. Zij bukt zich en zorgt ervoor dat ik ook klaar kom.
Naakt zitten we samen uit te puffen op de tegels van de badkamervloer.

 

[Luiertje_om]

Deel 8 – terug naar de dokter

Na het eten gaat Marja weer naar huis.Ik blijf alleen achter piekerend over mijn ongelukjes.
Ik heb geen zin om heel het huis onder te plassen, dus blijf ik zoveel mogelijk op dezelfde plek zitten, op een dubbelgevouwen, grote handdoek. Uit voorzorg ga ik elk uur naar de toilet en dat lijkt te werken, want ik doe het die avond niet meer in mijn broek.
Rond een uur of elf ga ik naar bed. Uit voorzorg heb ik een oude deken over mijn matras gelegd met daaroverheen de lakens. Al snel val ik in slaap.

De volgende ochtend wordt ik wakker in een drijfnat bed. Jammer genoeg voelde ik die nacht blijkbaar ook niet genoeg aandrang om wakker te worden en naar het toilet te kunnen gaan. Ik kijk op de wekker en zie dat het al half tien is. Normaal slaap ik nooit zo lang door en ik voel me dan ook meer uitgerust dan ooit.
“Dat is dan weer een klein voordeeltje van bedplassen misschien,” denk ik bij mezelf.

Na het ontbijt besluit ik direct het ziekenhuis te bellen. Ik krijg te horen dat de dokter er niet is, maar zuster Susan wel. Ik leg haar mijn probleem uit en zij zegt dat ze ervoor zal zorgen dat ik op maandag al terecht kan bij de uroloog. “Het enige wat je tot die tijd kan doen is blijven proberen,” zegt ze. “Misschien is je blaas wat meer ontregeld dan we dachten en als je er nu aan toegeeft, blijf je misschien wel incontinent.
Ik zal de secretaresse van de afdeling urologie vragen om je vanochtend nog terug te bellen over je afspraak.”
Ik bedank haar en beëindig het gesprek zodra de verbinding verbroken is. Weer iets nieuws om over na te denken. Incontinentie. Ik vraag me af hoe dat zou zijn. Ik gruwel bij de gedachte om voortaan altijd met een katheder door het leven te moeten. Maar wat is de andere optie, luiers ?
Vreemd genoeg voelt dat minder vervelend aan.

Ik durf die dag verder de deur niet uit, bang dat ik ben voor een ongelukje. In plaats daarvan gebruik ik de dag om wat vrienden te bellen dat ik weer thuis ben uit het ziekenhuis, wat administratie weg te werken van twee weken en wat te gamen. Marja heeft die dag ’s avonds afgesproken bij haar ouders, dus die zondagavond ben ik ook alleen. De secretaresse van urologie belt in de loop van de ochtend terug dat de uroloog maandagochtend om half acht tijd voor me wil maken,een half uur voordat hij eigenlijk begint normaliter. Verveeld door het verplichte toiletbezoek besluit ik op tijd naar bed te gaan die avond.

Op maandag wordt ik wakker van de wekker in wederom een doorweekt bed. Dat betekent dus weer een
was draaien vandaag. De deken hang ik uit, maar eigenlijk hoop ik dat ik die weg kan gooien na mijn bezoek aan de uroloog. Na een douche en een klein ontbijt , fiets ik naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis wordt ik door de receptioniste naar de juiste afdeling gewezen en daar staat de uroloog al op me te wachten, met een kop koffie bij de secretaresse te keuvelen over het weekend.
Hij geeft me een hand en stelt zich voor als dokter de Weel. Hij gaat me voor naar zijn werkkamer en vraagt me of ik wil gaan zitten.
“Ik zal beginnen met te zeggen dat ik van dokter de Vries de details van je operatie al vernomen heb Floris,” begint hij het gesprek. “Hij verzekerde me dat de operatie goed verlopen was en dat hij deze complicaties niet verwacht had Ik heb al kort van de verpleegster over je probleem gehoord, maar ik zou graag willen dat je het mij persoonlijk in detail vertelt.”

Ik vertel van het eerste ongeluk op mijn bed en ook dat ik daarvoor gemasturbeerd had. Dit zeg ik enigszins beschaamd, maar de uroloog is professioneel en vraagt me geïnteresseerd verder te gaan.
Dat stelt me enigszins op mijn gemak en ik vertel hem van het ongeluk tijdens de omhelzing en van het bedplassen. De intieme momenten met Marja houd ik wel voor mezelf.
“Juist,” vervolgt dokter de Weel het gesprek. “Het lijkt er in eerste instantie inderdaad op dat je sluitspier en blaas teveel ontspannen zijn geraakt door de katheder. Je blaas begint samen te drukken zodra die gevuld is, zonder hiervoor eerst te waarschuwen en je sluitspier reageert niet meer op prikkels om gesloten te blijven.” “ Wat ik ga doen is kijken of er misschien beschadigingen zijn, met name aan je sluitspier.” Kleed je helemaal uit alsjeblieft en ga op de onderzoektafel liggen.”

Ik aarzel wat bij mijn onderbroek tot de dokter zegt dat hij echt al alles gezien heeft in zijn leven, wat geen pretje is als de meeste patiënten hoogbejaard zijn. Daar moet ik wat om gniffelen en voel me direct meer op mijn gemak. Als ik naakt op de tafel lig komt de dokter naast me staan. Zonder wat te zeggen legt hij een natte, ijskoude washand op mijn onderbuik. Meteen na de rilling van de kou voel ik hoe er zich een inmiddels overbekende warme, natte plek begint te vormen tussen mijn benen en billen.

Ik schrik als ik doorheb dat ik de onderzoekstafel onder geplast heb. “De dokter stelt me gerust door me van de tafel te helpen en een onderlegger te laten zien die onder het patiëntenlaken ligt. Met de washand veegt hij me schoon en verschoont daarna de lakens op de tafel.Daarna vraagt hij me weer op de onderzoekstafel te gaan liggen. Met een lampje en een soort stalen spatel doet hij een kort onderzoek. “Ik ben bang dat je sluitspier helemaal niet meer lijkt te reageren op prikkels. Net alsof die toch beschadigd is geraakt. Ik breng de spatel weg om onderzocht te laten worden op eventuele bacteriële infecties. Ik wil ook graag een cameraonderzoek doen, maar daarvoor moet ik je morgen terug laten komen.
Ik raad je aan om tot die tijd beschermend ondergoed te dragen en voor vannacht zal ik ook een bedonderlegger meegeven. Ben je het daar mee eens ?”

“Ik heb niet veel keus geloof ik dokter,” zeg ik bedroefd. “Alles beter dan elk moment bang zijn voor een natte plek in mijn broek.” Dokter de Weel gaat naar een aangrenzende ruimte en komt terug met een klein pak waarop staat “Tena Pants Maxi” en een opgevouwen onderlegger, net zoals op de onderzoekstafel ligt.
“Hier ben je vandaag mee geholpen," zegt de dokter. “Deze broekluiers zullen niet opvallen onder een ruime spijkerbroek.” “Zou ik er direct één aan mogen doen, “ vraag ik, “ik ben bang dat ik anders onderweg naar huis weer een ongeluk krijg.
” Natuurlijk. Kleed je rustig aan in de kamer hiernaast. Ik zal de deur dicht doen en dan ga ik de volgende patiënt ophalen.” Hij geeft me een hand, loopt mee naar het keukentje en vraagt me voor ik weg ga een afspraak met de secretaresse. daarna doet hij de deur dicht.

Ik maak het onbekende blauwe pak open en zie dat er grote, witte, papierachtige pakketjes in zitten.
Ik pak er één en vouw het uit. Onmiskenbaar is het een luierbroekje, maar verder ziet het er inderdaad redelijk uit als een grote, witte onderbroek. Als ik die aantrek, voel ik duidelijk het dikke, absorberende gedeelte tussen mijn benen. Gelukkig houd ik niet van strakke kleding en mijn spijkerbroek past goed over het luierbroekje. Als je niet weet dat ik een luierbroekje om heb, lijkt het net alsof ik een te dikke kont heb.
Via de zijdeur en een halletje loop ik naar de receptie. De volgende dag, op dinsdag, kan ik om half tien ’s ochtends terecht voor het onderzoek. Ik mag niets drinken van het moment dat ik wakker wordt tot na het onderzoek.

Op de fiets naar huis voel ik duidelijk de luier. Het is een vreemd gevoel om hoger te zitten op het zadel dan normaal. Dan bedenk ik me dat ik die middag afgesproken heb met Marja, want het is haar vrije dag.
Ik ben benieuwd hoe ze hierop reageert.

 

[sfinks]

prachtig verhaal,snel het vervolg graag

 

[Luiertje_om]

Daar is 'ie alweer. Het volgende deel. Het wordt alsmaar mooier.


Deel 9 – de eerste dag in luiers

Thuis aangekomen leg ik het pak luiers in de slaapkamer en dek mijn bed op, met de onderlegger onder het hoeslaken. Ik bel Marja om te zeggen dat ik thuis ben en een half uurtje later is Marja al bij mij.
“Hoe ging het ?,” vraagt ze. “Niet zo goed,”moet ik toegeven. “De dokter zegt dat mijn blaas zijn eigen gang gaat en dat mijn sluitspier niet goed meer werkt. Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis voor een meer gedetailleerd onderzoek.” “Dat heb ik ook wel eens gehad vroeger,” zegt Marja. “Ik was er heel erg bang voor vooraf, maar eigenlijk viel het best mee.”
Ik trek de stoute schoenen aan en vraag:”Had jij vroeger ook problemen zoals ik nu ?” Marja kijkt me even bits aan en zegt dan:”Nieuwsgierig ben je wel, hè, maar eerlijk is eerlijk, jij vertelt mij ook alles.”
“Ik ging op mijn 12e plotseling weer in bed plassen, zomaar, zonder duidelijk aanwijsbare reden. Het bleef maar duren en daarom moest ik ’s nachts weer luiers dragen. Toen heb ik heel veel verschillende artsen gesproken en onderzoeken gehad, maar er was niets te vinden.”
“En is dat nu over ?,” vraag ik voorzichtig. “Het is zo goed als over,” antwoord Marja. “Alleen als ik erg moe ben en dan ’s avonds alcohol ga drinken heb ik ’s nachts nog wel eens een ongeluk. De dokter zegt dat ik me daar niet bezorgd over hoef te maken.”

“Wat heeft de dokter gezegd dat jij tot het onderzoek moet doen ? Als we vandaag nog weg willen is het wel vervelend als je elk uur naar het toilet moet.” “Ik zal het laten zien,”zeg ik zuchtend. Ik doe mijn broek naar beneden en laat mijn broekluier zien.
“Wow,” zegt Marja, dat had ik echt nog niet opgemerkt. Die broek werkt prima met die luiers.”
Ze loopt naar me toe en wrijft langs de randen van de broekluier. “Hij pas prima,”zegt ze. Als je die omhoudt vandaag, hoef je denk ik niet bang te zijn voor een natte broek.”
”Kan mijn Florisje het gewoon in zijn broekje doen,” zegt Marja plagerig en ze geeft me een vriendelijke tik op mijn kont. Ik kan er niets aan doen en wordt weer opgewonden als ze op die toon tegen me praat.

Nadat we wat gegeten hebben, maken we ons klaar om de stad in te gaan. Marja wil graag kijken voor nieuwe kleding en ik wil ook nog wel een nieuwe spijkerbroek hebben, zoals deze. We fietsen samen naar de stad en wandelen de winkelstraat in. Al in de eerste winkelstraat voel ik hoe een warme, natte plek zich in mijn kruis begint te vormen. Ik voel duidelijk hoe de urine door de luier verspreid wordt en ook mijn billen zijn nat aan het worden. Van de schrik blijf ik stil staan. Marja raadt wat er gebeurt is en moet lachen om mijn reactie. “Zo, heeft mijn kleine Florisje een plasje gedaan ?,”pest ze me.
“Ssst, houd je kop,” snauw ik. “De rest van de stad hoeft het niet te weten ?” Als ik rond kijk zie ik hoe stom dat klinkt, want naast ons is er bijna niemand in de winkelstraat. “Ik mag mijn kleine jongen toch wel een beetje plagen ?,”zegt Marja en ze geeft me een knuffel en een kus. Alweer voel ik een warme gloed en kriebels in mijn buik.

Na twee uur zijn we het winkelen beu, vooral ik eerlijk gezegd, en gaan we terug naar mijn huis.
Inmiddels heb ik nog een keer geplast in de luier, maar die voelt gek genoeg nog niet erg nat aan. Ik moet eerlijk toegeven dat het prettig is om me niet druk te hoeven maken, of ik per ongeluk op de verkeerde plek moet plassen. In de badkamer maak ik mezelf weer fris en schoon en doe een nieuwe luier om.
Op dat moment voel ik mezelf voor het eerst echt verdrietig worden bij het idee dat ik voortaan altijd luiers moet dragen. Ik voel hoe een traan zich vormt en langs mijnwang loop. Ik probeer mezelf goed te houden, als ik de badkamer uitkom, maar als ik de meelevende blik van Marja zie, kan ik de tranen niet verder beheersen. Marja omhelst me en drukt mijn hoofd op haar schouder. “Het is goed Floris,” sust ze me,”je hebt zoveel mee gemaakt de afgelopen weken. Je moet weten dat ik je nog steeds erg stoer vind. Daar kan dit echt niets aan veranderen.”
Ik voel me echt opgelucht en gelukkig dat ik iemand als Marja ontmoet heb. Nadat ik weer rustig ben vraagt Marja of we nog weg gaan die middag, want de zon is doorgebroken en het ziet er mooi uit buiten. Ze wil een grote wandeling gaan maken door het park, 10 minuten lopen hier vandaan.
Als ze me ziet twijfelen heeft ze een verassend voorstel. “Kijk Floris, het zou jammer zijn als je jezelf voortaan op zou sluiten binnen vanwege de luiers, maar ik snap het wel. Het is ook allemaal zo kort geleden. Zou je het prettig vinden als ik ook een luierbroekje aan zou doen ? Dan is het echt ons geheimpje als we buiten lopen en niet alleen dat van jou. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje benieuwd hoe het voelt, zo’n luier.”
Enigszins verbaasd zeg ik dat ik dan wel mee durf naar het park en dat ik haar ook wel stoer vind als ze dat voor me durft te doen.”

“Goed dan, beloofd is beloofd,” zegt Marja en ze begint zichzelf uit te kleden terwijl ze naar mijn slaapkamer loopt. Even later komt ze terug met een grote witte broekluier om haar billen. De luier is voor haar net iets te groot, maar het kan nog net.
“Zo mag mijn kleine meisje mee naar buiten,” kan ik haar nu pesten en daardoor kijkt Marja schuchter en blozend weg. Ik moet zeggen dat ik best opgewonden raak als ik haar in die luier zie staan. Zou zij dat ook bij mij hebben ?
Samen geluierd lopen we naar buiten, richting het park.

 

[baby jimmy]

geweldig verhaal, hoop op nog een vervolg

 

[Luiertje_om]

Dank voor de goed reacties en bij deze een vervolg.
Vanmiddag nog een deel. We naderen de ontknoping.


Deel 10 – nog een bedplasser

Na een lange wandeling door het park is het al tegen het eind van de middag en is het de hoogste tijd voor een lekker biertje op een terras. Gezellig kletsend in het zonnetje laten we onze vermoeide voeten rusten.
Als we ons biertje half op hebben zie ik Marja opeens ietwat ongemakkelijk kijken. Even blijft ze voor zich uit staren en daarna volgt een blik van opluchting.
“Is er wat ?,” vraag ik. Nadat ze om zich heen gekeken heeft of er mensen mee kunnen luisteren, zegt ze:”Ik moest erg nodig plassen, maar ik had nog geen zin om op te staan en toen kwam het vanzelf .” “Eigenlijk was het best spannend,” zegt ze en ik zie duidelijk een ondeugende twinkeling in haar ogen.
“Maar goed dat je met me meedeed dan,” fluister ik,”blijkbaar ben je echt nog een klein meisje.” Die opmerking levert me een zachte stomp tegen mijn schouder op.

De rest van de middag en avond brengen we bij mij thuis door, met eten en een gedeelde fles wijn op het balkon. Tegen elven vraag ik of Marja zin heeft om te blijven slapen, nu het al zo laat is. Ze kijkt me verliefd aan en zegt dat ze dat een heel goed idee vind. Na een heerlijke vrijpartij vallen we samen in mijn bed in slaap. Ik met een luier om en zij in haar slipje.

De volgende ochtend wordt ik wakker van de wekker. Ik zie dat Marja nog naast me ligt te slapen. Ik voel dat er ondanks de luier die ik omhad toch een natte plek in mijn bed is ontstaan. Maar goed dat ik de onderlegger had meegekregen. Dan valt me op dat alleen mijn rechter heup nat is en dat er, behalve mijn luier, verder niets nat is. Ik stap uit bed en zie de oorzaak. Op de plek waar Marja nog ligt te dromen is een grote natte plek ontstaan. Marja heeft in bed geplast !
Voorzichtig probeer ik haar wakker te maken. Met een slaapdronken gezicht zegt ze dat mijn luier toch heeft doorgelekt. Dan realiseert ze zich blijkbaar wat er gebeurt is en geschrokken springt ze uit bed.
“Oh nee,” stamelt ze, “dit is me echt al heel lang niet gebeurt. We hebben ook niet zoveel gedronken, toch ?,” vraagt ze en ik zie een traan langs haar wang lopen.
“Het maakt niet uit,” zeg ik terwijl ik haar in mijn armen neem,”misschien was je toch vermoeider dan je dacht.” Ik blijf haar vast houden terwijl ze zachtjes uithuilt op mijn schouder.
Dat moet een vreemd gezicht zijn. Twee twintigers, waarvan één met een doorweekte luier en één met een natte broek. Daarna gaan we samen douchen en verschonen we samen het bed.

Na het ontbijt is het tijd voor mijn onderzoek. Marja moet ’s middags en ’s avonds werken en gaat ’s ochtends terug naar haar eigen huis om daar wat aan het huishouden te doen.
Zoals Marja al zei was het cameraonderzoek niet zo pijnlijk als waar ik bang voor was. Jammer genoeg is de conclusie dat de dokter wel iets kan vinden wat lijkt op een beschadiging maar niet zeker weet of dat de oorzaak is. Hij maakt een paar röntgenfoto’s en geeft me een brief mee voor de apotheek.
“Ik ben bang dat ik voorlopig nog geen definitief oordeel kan geven Floris,” zegt dokter de Weel. “Ik ben bang dat je voorlopig nog luiers zult moeten dragen. Als je deze brief aan afgeeft bij de balie van de apotheek, dan weten ze genoeg en zullen ze je helpen om het incontinentiemateriaal te vinden dat het best bij je past. Bel me morgen tussen twaalf en twee terug alsjeblieft. Dan heb ik de foto’s kunnen bekijken en weet ik hopelijk meer.”
Enigszins teleurgesteld verlaat ik het ziekenhuis en fiets ik direct door naar de apotheek. Het ziet er naar uit dat ik nog wat langer luiers moet blijven dragen. Ik ben benieuwd wat voor luiers ik mee krijg.

 

[Luiertje_om]

Deel 11 – andere luiers

Mijn vaste apotheek zit op de weg naar mijn appartement, niet ver van huis. Het is rustig op dit moment van de dag en ik ben al snel aan de beurt. De apothekersassistente die aan de balie staat is een knap meisje, dat ik nog ken van de middelbare school. Ze heet Tina. Dat maakt het niet makkelijker.
“Hoi Floris,” zegt ze, “wat kan ik voor je doen ?” Ik vertel haar dat ik een ongeluk gehad heb en dat ik nu een probleem heb.” Ik geef Tina de brief van de uroloog. Ze vouwt hem open en bij het zien van het logo en de naam van de dokter zegt ze:”Oh, zo’n probleempje”
Nadat ze de brief gelezen heeft vraagt ze een collega de balie over te nemen en neemt mij mee naar een ruimte achterin de apotheek. In de ruimte staat een onderzoekstafel en een grote kast, met plastic pakken in allerlei kleuren en maten. Ook liggen er een aantal losse pakketjes in verschillende kleuren, maar de meeste zijn wit.

“Vervelend voor je zeg,” zegt Tina. “Ik hoop dat het je gerust stelt als ik zeg dat je echt niet de eerste bent die ik help bij incontinentie.” Het klinkt wat vreemd als zij dat zo zegt, incontinentie. Alsof het nu pas echt tot me doordringt. Ze vraagt me of ik het vervelend vind als zij me helpt, of dat ze haar collega moet laten komen, waarop ik antwoord dat ik het eigenlijk wel prettig vind als ik geholpen word door een bekende.
Ze vraagt me of ik me uit wil kleden. Dan bedenk ik dat ze waarschijnlijk nog niets weet van mijn operaties. Voordat ze er zelf achter komt vertel ik haar wat er gebeurt is. “Bedankt dat je het me vertelt,” zegt ze,”dokter de Weel was ook al zo slim geweest om het kort in de brief te zetten, maar die heb je zelf blijkbaar niet gelezen. Ik vind het fijner om van jou zelf te horen."
"Laten we maar snel beginnen met de luierinstructie. Je kunt luierbroekjes blijven gebruiken zoals je nu aan hebt, maar je kunt ook kiezen voor slips. Die draag je net als een luier voor baby’s, met plakstrips aan de zijkanten. Voor ’s nachts raad ik dat sowieso aan, want luierbroekjes kunnen meestal niet genoeg absorberen, dat betekent dat je kans hebt op doorlekken in bed. Ik zal je een luier om doen die ik veel verkoop in de apotheek. Ik zal je ook leren hoe je een luier om moet doen.

Tina vraagt of ik op de tafel wil gaan liggen. Nu zie ik dat er ook een wastafel in de ruimte is waarnaast een grote spiegel hangt. Daar maakte ze een washand nat en pakt ook een handdoek. Ze scheurt de zijkanten van mijn broekluier los, schuift hem onder mijn kont vandaan en vouwt hem op.
“Zo, die was al behoorlijk nat., “ zegt Tina voor ze de luier in een vuilnisbak gooit. Ze maakt me schoon en droogt me af, heel professioneel. Net alsof er niets gek is aan mijn geslachtsorgaan.
Ze loopt naar de kast en pakt een wit pakket. “Dit is een Tena Maxi”, zegt ze. Deze verkopen we het meest.” Ze vouwt het pakket uit en ik zie dat het een grote luier is. Als jij je op je zij draait,” zegt ze terwijl ze me omduwt,” kan ik de luier onder je leggen.” Als ze me terug draait voel ik een zacht pakket onder mijn kont, alsof ik op een handdoek lig.
“Er is niets aan. Je vouwt de luier tussen je benen door naar je buik toe,” vervolgt ze terwijl ze uitvoert wat ze me hardop vertelt. “Daarna druk je een zijflap van de voorkant stevig in je zij en vouwt een flap van de achterkant erover heen. Je moet niet te ver doorschuiven, anders zit de luier scheef. Daarna plak je de strips vast aan die zijde. Het beste kun je beginnen met de onderste strips, zodat je zeker weet dat de luier goed aansluit tegen je bovenbenen, in je lies. Daarna doe je hetzelfde aan de andere zijde en zit de luier dicht.”
Ik voel duidelijk de randen van de luier die strak rond mijn bovenbenen en tegen mijn buik zitten.
“Je kunt ook eerst allebei de onderste plakstrips vast maken, voor je aan de bovenste begint,” vervolgt Tina de instructie. “Als je de luier om hebt, moet je goed controleren of de randen van de luier goed aansluiten, anders zou de luier toch nog kunnen lekken.” Terwijl ze dat zegt steekt ze een vinger onder de rand van de luier en schuift hem langs de rand van de luier, over mijn bovenbeen. “Wil je zien hoe deze luier zit ?”

Ik sta op van de tafel en voel nu duidelijk de prop tussen mijn benen. Ik loop naar de spiegel en blijf staan om te kijken naar de nieuwe luier rond mijn heupen en tussen mijn benen. Deze ziet er net uit als bij een grote peuter, maar dan zonder kinderachtige plaatjes. Eigenlijk best mooi. De buitenkant van de luier is van een papier- of katoenachtig materiaal. Ik merk dat ik een beetje opgewonden wordt bij het zien van deze luier.
“Ik krijg een veel beter gevoel bij deze luier dan bij die vorige,” zeg ik eerlijk tegen Tina. “Bij die vorige was ik toch een beetje bang dat er een natte plek zou ontstaan in mijn broek, want die sloot helemaal niet zo goed aan als deze. Ik moet het eerst nog uitproberen, maar ik denk dat ik overdag ook liever slips draag dan broekjes.”
“Ik stel voor dat je nu een aantal verschillende losse luiers meeneemt en dat je morgen terug komt om te vertellen van welke luiers je meer wilt hebben,” zegt Tina. “Ik moet nog wat van je weten. Heb je een idee hoe vaak je ’s nachts meestal moet plassen ?” Ik zeg haar dat ik vroeger meestal twee keer per nacht mijn bed uit ging naar de wc. “Dat betekent dus minimaal drie keer per nacht plassen, met de ochtendplas erbij,” zegt Tina. Dan raad ik je aan een dikkere luier te nemen voor ’s nachts.
Deze Tena Maxi kan ook wel 3 plassen aan, maar als je een keer wat meer moet plassen, en je wordt niet ’s nachts wakker, zou die toch nog door kunnen lekker.” Ze loopt naar de kast en pakt een luier die duidelijk dikker is. Er staan gekleurde strepen op. “Dit is een Abriform Extra. Ik stel voor dat je deze zelf om probeert te doen, als oefening.”

Ik ga weer op de tafel liggen en maak de Tena Maxi los. “Die zal ik je straks weer omdoen, voor je naar huis gaat,” zegt Tina en ze pakt de luier van me aan. Ik vouw de andere luier uit en ga er op liggen. Ik doe precies wat Tina ook deed en af en toe geeft Tina me nog wat tips. Het resultaat is best goed. De luier zit iets scheef, maar sluit wel goed aan. Ik merk dat de buitenkant van deze luier helemaal van plastic is. Ik sta weer op van de tafel en loop weer naar de spiegel. Tijdens het lopen hoor ik de luier ritselen. “Daarom kun je deze beter niet overdag dragen,” zegt Tina.
Net als ik voor de spiegel sta, voel ik aan de warme en natte stroom urine dat ik in mijn luier aan het plassen ben. Beschaamd kijk ik naar Tina. “Ze moet lachen om mijn beschaamde blik.
“Daar zijn die luiers voor,” zegt ze. “Kun je meteen zien hoe de indicatiestrips werken.” Ik zie in de spiegel wat ze bedoelt. Waar ik geplast heb zijn twee strepen van kleur veranderd. “Dat is handig bij mensen die zichzelf niet meer kunnen verschonen,” zegt Tina,”aan de strips kun je zien wanneer de luier verzadigd is en verschoond moet worden, maar jij kunt dat natuurlijk zelf voelen.
Ga maar weer op de tafel liggen, dan zal ik je verschonen en de Tena Maxi weer omdoen.”

Ik merk dat ik het opgewonden wordt bij het idee als een peuter verschoond te moeten worden. Als ik nog een piemel zou hebben gehad, zou die nu vast erg stijf geworden zijn.
“Ik zal je ook een zalf meegeven waarmee je jezelf in moet smeren bij elke verschoning,” zegt Tina.
Ik zie dat je billen al een beetje rood aan het worden zijn. Dat is een huidirritatie die ze luieruitslag noemen.” Ongegeneerd smeert ze mijn schaamstreek en billen in met de zalf. Ik voel dat het eerst een beetje prikt en daarna voelt het zachter aan dan ervoor.
Tina doet me de Tena weer om en zegt dat ik me aan kan kleden. Ik voel dat spijkerbroek nu wel wat strakker rond mijn kont zit dan bij de broekluier, maar ik zie in de spiegel dat het nog steeds alleen opvalt als je weet dat ik luiers draag.
Tenslotte pakt Tina een aantal verschillende luiers van de plank en doet ze in een tasje. “Hiermee kom je de rest van de dag en deze nacht wel door,” zegt ze. Ik zie dat de Abriform er ook tussen zit. “Ik zal er ook nog wat luierbroekjes bij doen, zodat je het verschil kan merken,” zegt Tina.”En de billenzalf doe ik er ook bij. Ze doet alles voor me in een ondoorzichtige plastic tas en neemt me weer mee na de voorkant van de apotheek. Daar zegt ze me gedag en loopt terug naar de balie.

Ik loop naar buiten en naar mijn fiets.
Als ik op mijn fiets stap voel ik duidelijk dat ik nog wat hoger op mijn zadel is. Dat is wel even wennen.
“Ik ben benieuwd wat Marja vind van mijn “echte” luiers,” denk ik terwijl ik terug naar huis fiets.

 

[Luiertje_om]

Deel 12 – nog een ongelukje

Als ik thuis kom tref ik onverwacht Marja aan op de bank. “Hoi,” zeg ik,” leuk dat je er bent, maar moest jij niet werken vanmiddag ?” Ze kijkt me aan en ik zie dat ze gehuild heeft. “Ik ben naar huis gestuurd om me te verkleden,” zegt ze en daarna begint ze weer te huilen. Ik ga naast haar zitten en probeer haar te troosten. “Sssst Marja,” zeg ik,” wat is er gebeurd dan ?”
Marja wordt wat rustiger en vertelt wat er gebeurt is. Het is een mooie, zonnige dag en het was best druk op het terras voor een maandag, veel toeristen vooral. Ze was net bezig een bestelling op te nemen toen het gebeurde. Zonder dat ze iets voelde aankomen, stond ze plotseling op een vol terras in haar broek te plassen. Gelukkig droeg ze een schort, waardoor het nog enigszins verborgen bleef, maar volgens haar had iedereen op het terras door wat er gebeurd was. Ze was snel naar binnen gerend en daar had de eigenaar van het restaurant, die ook de gastheer is, gezegd dat ze maar naar huis moest gaan om zich te verkleden.
Ze mocht rustig aan doen en alle tijd nemen die ze nodig had. Ze was zo verdrietig dat ze niet alleen wilde zijn en daarom is ze naar mijn appartement gekomen.

“Ik ben er nu voor je Marja,“ zeg ik. “Vervelend wat er gebeurt is. Wel fijn dat je zo’n aardige baas hebt. Wat ga je vanmiddag doen ?” “Ik moet gewoon verder werken,” zegt Marja,” maar ik weet niet goed hoe.” “Ik ben bang dat het weer mis gaat. Ik heb al 13 jaar geen problemen gehad met plassen en nu twee keer op één dag !” Ik masseer haar schouders en zeg:”Je moet je niet druk maken, dat heeft geen zin.
Misschien moet je ook een afspraak maken met dokter de Weel. Die vind misschien iets en anders weet je tenminste zeker dat er niets aan de hand is.”
“Weer al die onderzoeken,” zucht Marja. “Ik weet niet of ik dat aan kan, maar ik heb niet zoveel keus geloof ik. Je hebt eigenlijk ook wel gelijk.”
Ik heb voor vanmiddag nog een andere oplossing,” zeg ik Marja. “Ik heb zelf heel veel verschillende luiers mee gekregen van de apotheek. Veel teveel voor één dag. Ook weer wat van die luierbroekjes die we gisteren samen droegen. Daar kun je er één van aan doen. Dat ziet niemand en die kun je gewoon uittrekken als je wel voelt dat je naar de wc moet. Er gebeurt vast niets meer vandaag.”
Marja kijkt me verdrietig aan en zegt dat ze dat maar moet doen. Ik haal een Tena Pants voor haar uit de slaapkamer en als ik terug kom in de woonkamer heeft ze zich al uitgekleed. Ze trekt de luier aan en kleedt zich weer aan. “Wat ziet ze er toch lekker uit in zo’n luier,” kan ik niet helpen te denken. In plaats daarvan zeg ik:”Je ziet er niets van onder die broek. Nu kun je weer veilig aan de slag. Ik zal er nog één meegeven voor als je wel per ongeluk in je luier plast.”
Marja kijkt me blozend, omhelst me, kust me op mijn wang, doet een schone broekluier in haar handtas en zegt me gedag terwijl ze naar de voordeur loopt . “Mag ik vanavond weer bij jou zijn?,” vraagt ze. “Niet liever dan dat,” antwoord ik eerlijk. Ik besluit dat ik maar weer iets lekkers moet koken vanavond, om het leed wat te verachten.


Deel 13 – samen in luiers

De rest van de dag probeer ik verschillende luiers uit. Telkens al ik geplast heb, verschoon ik mijn luier, ook al weet ik dat die nog veel meer zou moeten kunnen absorberen. Ik ga het steeds prettiger vinden, het gevoel van een luier en ik ga me steeds zekerder voelen, nu ik weet dat het niets meer uit maakt als ik in mijn broek plas. In de supermarkt dacht ik dat ik een aantal mensen vreemd zag kijken, maar dat hoeft helemaal niet te betekenen dat ze mijn luier zagen.
Ik heb besloten dat ik voortaan slips wil dragen en geen broekluiers meer. Ik ben wel benieuwd hoe ze op mijn werk reageren. Ik mocht me deze week nog ziek melden van de dokter, maar volgende week moet ik toch weer aan de slag. Maar ja, ze moeten er maar aan wennen. Ik vind dat vooral de Tena Maxi me echt supergoed past . Daarnaast vind ik een oranje luier die van Absorin is wel leuk. Die ziet er een beetje uit als een spannend broekje met witte zijkanten en een oranje middengedeelte. Ik denk dat ik de Tena’s ga vragen standaard voor overdag, de Absorin’s voor thuis en de Abriform extra voor ’s nachts.

Die avond rond acht uur komt Marja thuis. Ze begroet me met een knuffel en zegt dat ze de rest van de dag geen ongelukjes meer gehad heeft. Daarna kijkt ze me wat ondeugend aan en zegt:”Maar dat betekent niet dat ik niet in mijn luier geplast heb. Heel de dag was ik opgewonden van het idee om buiten, tussen de klanten, in mijn luier te plassen, maar ik durfde het niet. Pas toen mijn baas zei dat ik naar huis mocht en ik de laatste bestelling bracht heb ik het laten lopen. Dat voelde echt heel goed. Gek, hè ?” Ik zeg dat ik het eerlijk gezegd ook steeds prettiger vind om luiers te dragen, dus dat ik denk ik wel snap wat ze bedoelt. We knuffelen nog wat en daarna gaan we eten.

Na het eten zie ik hoe Marja opeens voor zich uit begint te staren, alsof ze alleen met zichzelf bezig is en even de wereld om haar heen vergeten is. Net als dagdromen. Even zie ik haar gezicht vetrekken alsof ze een grote inspanning levert en al snel daarna volgt een blik van algehele opluchting.
“Wat is er?,” vraag ik. Dan lijkt Marja een soort van wakker te schrikken en kijkt ze me schuldig aan. “Ik, ik,” stamelt ze. Dan ruik ik plotseling een penetrante poeplucht en met grote ogen kijk ik haar aan.
“Ik moest plotseling erg nodig,” zegt Marja,”en ik was heel erg benieuwd hoe dit zou voelen.” “Jij klein meisje,” zeg ik,”tijdens het eten in je broek poepen is echt voor baby’s.”
Marja kijkt me zwoel en zegt:”Weet ik, misschien is het daarom wel zo spannend. Het voelt best lekker hoor.” Daar moet ik om lachen. Marja blijft me verrassen. “Dan zal ik mijn kleine meisje maar eens een schone luier geven,” zeg ik en ik sta op en ga achter haar staan.
Ik schuif haar stoel naar achter en help haar overeind, Dan til ik haar op als een baby, met één hand tussen haar benen en haar hoofd over mijn schouder. Makkelijk gaat het niet, maar gelukkig is Marja maar klein en redelijk mager. Ik voel duidelijk de dikke bobbel in haar broek. Ik zie dat Marja haar duim in haar mond stopt en ze zegt onverstaanbaar:”Marja poept.” Dan voel ik aan de warmte dat ze ook nog in haar luier plast. Ik leg haar op mijn bed en trek haar broek uit. Voorzichtig doe ik de vieze luier af zodat ze bloot op mijn bed ligt. Ik haal natte doekjes uit de badkamer en maak haar schoon. Daar wordt ze duidelijk opgewonden van. “Nee,” zeg ik,” kleine baby’s hebben geen seks.” Daar heeft ze blijkbaar geen boodschap aan want ze trekt me over haar heen en begint over mijn rug en schouders te wrijven. Ik schuif mijn hoofd naar haar onderbuik en begin haar navel en buik te kussen. Dan schuif ik door naar beneden en begin haar netjes geschoren schaamstreek te likken, waarbij ik met mijn handen haar kont masseer. Niet veel later komt Marja schokkend klaar.

Ik voel hoe ik van de opwinding in mijn luier plas. Vlak daarna voel ik een kramp in mijn buik en een kleine scheet in mijn luier. Even druk ik door en ik voel hoe een grote drol de achterkant van mijn luier vult. Dat voelt inderdaad erg lekker, zo’n volle luier. Ook voel ik hoe mijn blaas het laatste restje in mijn luier laat lopen. Ik zie Marja opgewonden kijken en ze zegt:”Jij kleine viezerik. Heeft baby-Floris in zijn broek gepoept?” Ze draait me op mijn rug en begint mijn luier los te maken. “Wow Floris,” zegt ze,” je ziet er echt geil uit in deze luier.” Ze maakt me schoon met de doekjes en daarna geeft ze mij een beurt tot ik schokken klaar kom. Ik sta op en haal een Tena Maxi uit de tas van de apotheek. “Moet je eens opletten hoe dit voelt,” zeg ik tegen Marja. Opgewonden gaat ze op het bed liggen. Ik smeer haar in met de billenzalf en leg de luier onder haar kont. Daarna vouw ik de luier dicht en maak de plakstrips vast. “Nu jij,” zegt Marja en ze gaat voor mij een luier halen. Ze doet als een ware professional mij de luier om en zegt:”Maar goed dat ik geoefend heb bij mijn nichtje.” Samen gaan we voor de spiegel staan. In de spiegel is een intens verliefd stel te zien in een dikke, witte luier. Weer omhelzen en kussen we elkaar.

 

[Luiertje_om]

- Deel 14 – voortaan in luiers

Na het eten kijken we samen een filmpje en rond elf uur willen we naar bed. Marja is bang om weer wakker te worden in een nat bed en heeft besloten dat ze vannacht ook een luier om wil. We verschonen elkaar, gaan in bed liggen en wensen elkaar welterusten.
Al snel hoor ik de vertrouwde, rustige ademhaling van een slapende Marja naast me. Ik lig nog even wakker, in gedachten verzonken over de afgelopen dagen. Vreemd dat het allemaal zo snel is gegaan is. Twee weken geleden was ik nog alleen, zonder direct zicht op een relatie, en nu lijkt het wel alsof Marja en ik al eeuwen samen zijn. Ook vraag ik me af wat ik liever wil horen van de uroloog, of ik luiers moet blijven dragen, of dat ik nog genees. En hoe zit het met Marja ?
Rond middernacht val ik ook in slaap.

De volgende ochtend wordt ik al vroeg wakker, blijkbaar toch gespannen voor het gesprek met de uroloog over de gisteren gemaakte foto’s. Mijn luier is behoorlijk nat. Ik voel ook weer aandrang om te poepen en dat doe ik toch nog steeds liever op het toilet. Naast me ligt Marja nog lekker te slapen.
Verbaasd zie ik dat ze haar duim in haar mond gestoken heeft. Dat heb ik nog niet eerder gezien bij haar.
Ik kijk naar haar luier en zie dat die ook goed gebruikt is. Dan valt me op dat ik al de hele tijd een poeplucht ruik in de slaapkamer. Ik dacht eerst dat het misschien kwam van een paar scheten die ik gelaten had, omdat ik naar de wc moet, maar de lucht blijft hangen. Dan zie ik de grote bobbel achterin de luier van Marja. Marja heeft in bed gepoept !
Ik ben benieuwd of dat bewust was, weer wat uitproberen zeg maar, of dat ze nu een serieus ongeluk gehad heeft. Ik besluit haar rustig te laten slapen, dat maakt nu toch geen verschil meer. Ik sta op om naar de wc te gaan en om te gaan douchen.

Als ik terug kom uit de badkamer, met een schone luier om, klaar om me verder aan te kleden, hoor ik Marja licht kreunen en even later gaan haar ogen open. Ze ligt even na te doezelen en dan heeft ze blijkbaar door dat ze duimt. Geschrokken trekt ze haar hand weg en kijkt of ik wat gezien heb. Dan ziet ze me naast het bed staan en ik zie dat ze zich ongemakkelijk voelt.
“Goedemorgen lieverd,”zeg ik. “Hoe is het vandaag ?”
“Heb je gezien dat ik duimde ?,” vraagt ze voorzichtig,” daar was ik eindelijk van af sinds mijn zestiende.”
Ik zeg van wel en dat me nog wel iets is opgevallen. Dan kijkt ze naar haar luier en voelt de warme, natte plek. “Hmm, maar goed dat ik een luier droeg, want ik heb weer in bed…..” Even is het stil en zie ik haar ogen groot worden. “Ik heb in bed gepoept !?” “Plassen, duimen en poepen in bed, ik dacht dat ik alles wel gehad had gisteren,” zucht ze.
Ik geef haar een grote kus op haar voorhoofd en help haar uit bed. In de badkamer help ik haar uit de vieze luier en laat haar alleen om te douchen. Daar knapt ze van op en ze kan zelfs wel een beetje lachen als ik zeg dat ze er wel schattig uit zag, duimend en met een vieze luier.

Nog voor het ontbijt belt Marja het ziekenhuis en hoort dat ze aan het eind van het spreekuur, om twaalf uur, terecht kan bij de uroloog. “Daar gaan we weer,” zucht ze. Ik beloof haar dat ik mee zal gaan, als ze dat prettig vind. Tenslotte moet ik de uroloog toch spreken. Zij besluit dat ze dat wel prettig vind.

Het gesprek verloopt wat vreemd. De dokter is verrast om ons samen te zien. Marja kent hij nog van vroeger. Marja doet haar verhaal. Ze vertelt alles, van het bedplassen, het ongeluk op het terras, het duimen en het poepen. “Het klinkt alsof ik dit niet kan oplossen Marja,” zegt de uroloog. We weten allebei al dat jouw blaas, sluit- en kringspier altijd al wat te zwak geweest zijn. Naarmate je ouder wordt, worden al je spieren wat zwakker. Ik heb je na ons laatste bezoek verteld, dat je er rekening mee moest houden dat je uiteindelijk incontinent zou kunnen worden en heb je toen oefeningen meegegeven. Die werkten blijkbaar, want ik heb je niet meer terug gezien. Wat ik vreemd vind, is dat het nu zo plotseling lijkt te gebeuren. Van het ene op het andere moment ben je ’s nachts alle controle kwijt en heb je overdag ook al een ongeluk gehad. Dat wijst eerder op een psychisch, dan op een lichamelijk probleem.
“Dat wil ik niet dokter,” zegt Marja plotseling stellig,” ik heb vroeger al bijna alle deskundigen gesproken en ik weet hoe onzeker en moe ik daar van wordt. Dan nog liever mezelf erbij neer leggen en voortaan luiers dragen. Uiteindelijk komt het daar toch op neer en dan maar meteen.”
“Ik snap het helemaal,” zegt dokter de Weel, “al mag ik dat volgens het handboek niet zeggen tegen mijn patiënten. Ik zal het uitvoerig beschrijven in je dossier. Ook zal ik mijn collega’s op de hoogte brengen om zeker te weten dat je niet alsnog heel de onderzoeksmolen in hoeft, mocht je nog eens met een collega van mij te maken krijgen.”
Ik zie de opluchting bij Marja. “Ik zal je een verwijsbriefje voor de apotheek meegeven en dan kun je daar het beste incontinentiemateriaal uitzoeken”, zegt de dokter. “Dank u dokter,” zegt Marja en ik heb haar nog niet zo gelukkig gezien sinds het ongeluk gisteren.

“Dan over naar jou Floris,” zegt de dokter. “Ik heb de foto’s bekeken en moet helaas constateren dat de beschadiging die ik eerder zag de oorzaak van je incontinentieprobleem lijkt te zijn. Je sluitspier is wat ingescheurd en daardoor kun je die niet meer goed aanspannen. Dit is een probleem waar niets aan te doen is ben ik bang. Trainen van de spier heeft geen zin als die echt beschadigd is en een operatie zou je spier denk nog meer beschadigen.”
Die boodschap komt toch harder aan dan ik gedacht had en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Wel voel ik me opgelucht dat nu eindelijk de onzekerheid weg is. Een knuffel van Marja maakt ook een hoop goed.
“Dank u wel voor uw hulp dokter, “ zeg ik. “Ik ben blij dat ik nu in elk geval zeker weet wat er aan de hand is.”
Nadat de dokter ons beide succes gewenst heeft, loopt hij met ons mee naar de receptie en vraagt zijn secretaresse om voor ons beiden een herhalingsrecept te maken voor incontinentiemateriaal. Hij zegt ons gedag en met de recepten lopen we richting de uitgang.
Vlak bij de draaideur blijft Marja staan. “En dat is weer een natte luier,” fluistert ze,”ik voelde helemaal niets aankomen.” In gedachten verzonken loopt ze naast me naar onze fietsen.

 

[Luiertje_om]

Bij deze nog even een afsluitend deel, zodat het verhaal niet blijft "zweven".
Ik heb inmiddels ook weer heel andere ideeen voor een luierverhaal.
Dat zal ik wat minder bizar laten beginnen, zodat meer mensen het kunnen waarderen.


Deel 15 – slot

Inmiddels is het 2 weken geleden dat ik voor het laatst bij de uroloog ben geweest voorlopig.
Waar we al bang voor waren bleek waar te zijn. Mijn sluitspier is blijvend beschadigd en ik zal mijn plas nooit meer op kunnen houden. Ik moet voor de rest van mijn leven luiers dragen.

Niet dat het heel erg vervelend is, want ik heb gelukkig een vriendin die zich daar niets van aan trekt.
Ook zij is vorige week voorlopig voor het laatst bij de dokter geweest. Bij haar ging het snel. Nadat ze zich overgegeven had aan luiers, is ze bijna niet meer naar het toilet geweest. Ze heeft toegegeven dat ze het de afgelopen week nog wel geprobeerd heeft, maar dat ze telkens te laat was. Elke keer had ze het al in haar luier gedaan.
Haar probleem is echter nog wat groter, al lijkt ze het zelf niet als probleem te voelen. Bij Marja is ook haar kringspier een stuk zwakker geworden. Elke ochtend wordt ze wakker met een poepluier en ook overdag ruik ik steeds vaker dat ze in haar broek gepoept heeft. Bij haar begint het een spelletje te worden, het poepen en plassen in luiers.
Ze gaat zich thuis steeds meer als een klein meisje gedragen. Ze vindt het heerlijk als ik haar optil en als een kleine baby naar de verschoontafel breng, die we samen gekocht hebben. Ook duimt ze altijd in haar slaap. Ik heb haar ook al een aantal keer betrapt ’s avonds als ze moe was. Dan gaat ze steeds vaker automatisch duimen.
Ik speel het spelletje graag mee. Ik fluister lieve woordjes als ik haar verschoon en noem haar standaard mijn kleine peutermeisje.

Ook ik ben langzaam de controle over mijn ontlasting aan het verliezen. Het begon als een spelletje om samen zo ongemerkt mogelijk te poepen. Na het eten ’s avonds moeten we allebei meestal en dan proberen we niets te laten merken als we het in onze luier doen. Meestal verraden onze gezichten ons wel, maar het gebeurt steeds vaker dat één van ons plotseling een stinkende luier heeft, zonder dat de ander het door heeft.

Steeds vaker merk ik dat ik automatisch in mijn luier begin te poepen , vlak nadat ik aandrang gevoelt heb. Gelukkig is dat me nog niet op het werk gebeurt, maar dat zou me ook niet uitmaken.
Ik heb natuurlijk met mijn baas gesproken over mijn incontinentieproblemen en die heeft me net wat andere taken gegeven, waarin ik de enige ben in het bedrijf. Ik ziet nu op een kleine kamer, met een collega die ik vetrouw.

Onze luiers krijgen we inmiddels op herhalingsrecept elke week thuisgestuurd door de thuisapotheek. De rekening gaat direct naar de ziektekostenverzekering, dus ook daar hoeven we ons niet druk om te maken.
Mijn leven is binnen een maand veranderd van weinigzeggend naar intens geluk, Ik hoop dat mijn droom vriendin nog lang bij me blijft. Ik denk dat ik haar ten huwelijk ga vragen, maar dat is nu nog te snel.

Ik ben zielsgelukkig met mijn nieuwe leven.
In luiers met mijn droomvriendin.


Eind

 

[FairryNL]

HEEL MOOI verhaal.
Goeie opbouw, heb het in één ruk uitgelezen.
Zo zie ik graag nog meer verhalen van je…

 

[bert]

wat een super mooi verhaal heb het ook in een ruk gelezen en van mij mag je gerust zo verder schrijven heb er veel plezier aan gehad thanks en doe zo voort

 

[diapercc]

mooi verhaal