Nog niet klaar Bron van de Eeuwige Jeugd

[goed gevoel]

Vervolg!!!!!

 

[Erik-diaper]

Veelbelovend begin....

 

[Pandabeerdje]

Kom maar met een vervolg. Super leuk verhaal

 

[Januca]

Ga door a.u.b.

 

[theoke]

Ben benieuwd naar het vervolg

 

[Luierkont]

Hoofdstuk 8.

Wat hield Mevrouw Janssen toch achter? Met die gedachten verliet Maartje uiteindelijk de kamer. Ze wist immers haast zeker dat mevrouw Janssen meer wist dan wat ze vertelde. Het leek haast wel of mevrouw Janssen weet waar de Bron is...
Maar dat kan toch niet? De Bron is immers maar een legende, dat weet iedereen. Er is immers al eeuwenlang naar gezocht, zonder enig resultaat. Bovendien, mevrouw Janssen zei het zelf ook. De Bron is maar een legende. En toch... De gedachten laten Maartje maar niet los terwijl ze de grote trap afloopt.

Halverwege de trap van de 3e naar de 2e etage staat Maartje ineens stokstijf stil. Onder haar, enkele treden lager, lag iemand. Roerloos. Maartje keek even goed, maar zag eigenlijk meteen wie het was. Het was dat mysterieuze meisje...
Haar mond was wijd open, alsof ze had proberen te schreeuwen. Haar ogen waren wijd opengesperd en leken zelfs uit te puilen. En uit haar mondhoeken stroomde witte schuim, gemengd met bloed.
Maartje liep langzaam en met bonkend hart verder de trap af om zeker te zijn van haar vermoedens. Maar toen ze dichterbij kwam, wist ze het zeker: ze was dood...

Maartje raakte in paniek. "Hoe kan dit? Wie heeft dit gedaan? Wat moest ze doen?" Ze draaide zich in paniek om en rende de trap weer op, richting de 5e etage en botste daarbij bijna tegen mevrouw Janssen aan die net bezig was de trap af te lopen. Ze zag meteen de paniek in Maartje's ogen. "Maartje? Wat is er aa....?" Ze kon haar zin echter niet afmaken, want ineens zag ze waarom Maartje zo snel weer de trap op kwam rennen. "Sophie?...." Zo snel ze kon rende mevrouw Janssen langs Maartje de trap af. "SOPHIE!"

Maartje was blijven staan en keek naar mevrouw Janssen die zich over het meisje heen boog. "Ze heette dus Sophie", dacht ze. "Hallo politie? Kunt u naar het Gymnasium komen? Rechtervleugel, grote trap tussen de 2e en 3e verdieping. Er is waarschijnlijk iemand vermoord!", hoorde ze mevrouw Janssen door haar mobiele telefoon zeggen. En tegen Maartje zei ze: "Bel je moeder. Zeg maar dat je straks met mij mee gaat en dat ze je bij mij thuis op kan komen halen. Het lijkt me namelijk niet verstandig alleen naar huis te gaan en ik kan je helaas ook niet thuis brengen. Je woont immers 45 minuten hier vandaan en dat is anders daarna weer veel te ver fietsen naar mijn huis..." Maartje knikte. Het leek haar inderdaad het beste. Ze pakte daarom haar mobieltje en belde het nummer van haar moeder. Na 2x overgaan nam haar moeder op. "Hoi mam, met mij. Luister, ik ben nog op school, maar er is iets vreselijks gebeurd. Er is een meisje dood...."

 

[suprima]

Nou Luierkont je houdt de spanning er goed in ben echt heeeel benieuwd hoe het verder gaat je hebt verhaal top geschreven vindt ik

 

[luierdromer]

Wat een heftig hoofdstuk zeg, wel triest.
Benieuwd hoe dit verder gaat.

 

[Januca]

Spannend vervolg. ik kan niet wachten op hoe het verder gaat.