Stefan-biboy
Stefan-Sissy-Biboy
Onderzoek
Enkele jaren geleden had ik steeds een irritante buikpijn en pijn in mijn zij en onderrug.
De huisarts had wat gekeken en mij rontgenfoto's en een echo laten maken.
Daar was niet veel op te zien maar mijn klachten bleven en werden pijnlijker.
Voor onderzoek werd ik naar de uroloog gestuurd.
Ik twijfelde of ik in plaats van slipje en incontinentieverbandje een luier met plakkers zou aantrekken. Op urologie waren ze wel wat gewend dacht ik.
Toch besloot ik maar geen luier aan te trekken, voelde te ongemakkelijk.
Een lief Antilliaans meisje in wit verpleegkundige uniform riep mij binnen en gaf mij instructies "u mag u helemaal uitkleden. Sokken en shirt mag u aanhouden. Ik kom u roepen."
Het duurde lang en ging maar in mijn blote billen op het geplastificeerde krukje zitten want ik werd moe van het staan wachten. Er was een grote passpiegel in het omkleedhokje. Ik vond mijzelf er netjes en verzorgd uit zien voor het onderzoek. Ik had speciaal nog mijzelf geschoren. Er was geen enkel schaamhaartje of stoppeltje meer te zien.
Toen werd er op de deur geklopt "komt u maar binnen hoor"
Ik maakte de deur open, trok mijn shirt wat verder omlaag maar helaas bedekte deze niet mijn blote piemel.
Het meisje bekeek mij van top tot teen of ik haar instructies had opgevolgd.
Ze leek niet onder de indruk en hoefde niet te blozen toen ze mij half naakt zag.
"We gaan met een katheder uw plasbuis binnen om zo uw blaas van binnen te bekijken. Het kan pijn doen dus verdoven wij u plaatselijk met een gelletje", legde ze uit "gaat u maar alvast op het onderzoeksbed liggen met uw benen in de begels, de dokter komt zo, hij is nog met een andere patient bezig in de andere kamer"
Onhandig kroop ik via het opstapje op de onderzoeksstoel en legde mijn benen in de beugels.
Ik voelde mij net een vrouw die moest bevallen zo met mijn naakte kruis open en bloot en met wijd opengespreide benen.
De verpleegster kwam even kijken of ik goed lag. Deed latex handschoentjes aan en pakte mijn piemel vast. Hij was slap, hij was altijd klein en slap door de medicijnen die ik moest gebruiken.
Ze trok mijn voorhuid over mijn eikeltje. De eerste keer dat een vrouw dit bij mij deed. Toen ze een klein rukje aan mijn voorhuid gaf en het over mijn eikeltje floepte kwam er een golfje pies uit mijn plasbuis. Ik had er geen controle over en het spoot over haar latex handschoentjes en over mijn onderbuik.
Ik voelde de plas langs mijn huid langs mijn balletjes langs mijn blote billen lopen.
De verpleegster pakte wat vochtige doekjes en depte mij droog alsof ik een baby was.
Ik voelde mij tegelijkertijd beschaamd en opgewonden. Gelukkig dat ik toch geen erectie kon krijgen dacht ik.
Terwijl ze haar latex handschoentjes uittrok en weggooide zei ze lachend en beetje minachtende stem "geeft niet hoor, dit gebeurt zo vaak als ik dat doe"
Ze draaide zich om en ging achter een buro en computer zitten en ging daar wat zitten typen.
Ze stond af en toe even op, keek wat dingen in kasten na en ging weer zitten typen.
Ik zag haar regelmatig naar mij kijken maar zei verder niets.
Het duurde lang voordat de arts kwam.
Ze liep een paar keer naar de onderzoekskamer ernaast, liet de deur open staan, ik zag mensen zitten, begeleiders van de andere patient dacht ik. Die vrouw herkende ik nog uit de wachtkamer, ze was met een man in een rolstoel.
Eindelijk kwam de arts binnen door dezelfde deur.
Ze verontschuldigde zich, "sorry voor het wachten, was een lastig geval. Hebt u bezwaar als een assistente in opleiding meewerkt aan uw onderzoek ?"
Ik had geen bezwaar. De arts overlegde zonder dat ik het hoorde met het Antilliaanse meisje.
Ze legde meteen een handdoek over mijn blote kruis.
"Sorry hoor, dat was ze vergeten, ze is onze stagiaire", zei de arts.
Naar mijn gevoel had ze mij expres zo halfnaakt laten liggen maar ik vond het niet erg.
Mijn kruis werd ontsmet en gewassen.
Het topje van mijn eikel werd ingesmeerd met een soort vaseline en werd gevoelloos.
Ik zag een slangetje in mijn plasbuis geduwd worden. Ik voelde dat ik erg moest plassen maar kon natuurlijk niet.
De assistente hield mijn piemel vast en ik zag op een scherm wat het microcameraatje registreerde. Wel wat afwijkingen maar niets ernstigs.
Na een kwartiertje was het klaar. Nadat het katheder weer was verwijderd kreeg ik de waarschuwig dat ik nog wel even wat urine per ongeluk kon verliezen en ik kreeg een handdoek in mijn handen gedrukt.
Inderdaad lekte ik nogal. Ik druppelde zelfs wat op de vloer toen ik naar het omkleedhokje werd begeleid.
Naast het omkleedhokje stond een rek met verschillende maten luiers, luierbroekjes en inleggers.
Ik koos voor een inlegger.
Kleedde mij aan en wachte in de wachtkamer voor gesprek met de arts.
Ik werd weer binnen geroepen.
Ze had geen afwijkende dingen gezien afgezien van enkele onschuldige poliepjes maar wilde nog wel een prostaatonderzoek doen.
Ik moest weer mijn broek uit en in mijn blote billen op de onderzoekstafel gaan liggen.
Het voelde weer precies toen als ik als kind een griepje had en ik op mijn buik klaar lag zodat mijn vader een zetpil kon inbrengen.
Ze trok haar latexhandschoenen aan en duwde enkele vingers naar binnen. Het voelde vernederend, pijnlijk maar tegelijkertijd ook geweldig geil. Ik pieste weer een beetje over het papier wat ter bescherming over het onderzoeksbed lag.
"Geeft niet hoor, dat gebeurd vaker hoor", zei de arts nog.
Opgewonden na deze ervaringen ging ik met een natte onderbroek en natte vlek in mijn kruus nasr huis. De inlegger was doorweekt en lekte door. Had ik toch maar de grootste luier uitgekozen toen ik de kans had.
Bj de volgende controle ga ik dat zeker doen en neem ik een plastic broekje mee.
Enkele jaren geleden had ik steeds een irritante buikpijn en pijn in mijn zij en onderrug.
De huisarts had wat gekeken en mij rontgenfoto's en een echo laten maken.
Daar was niet veel op te zien maar mijn klachten bleven en werden pijnlijker.
Voor onderzoek werd ik naar de uroloog gestuurd.
Ik twijfelde of ik in plaats van slipje en incontinentieverbandje een luier met plakkers zou aantrekken. Op urologie waren ze wel wat gewend dacht ik.
Toch besloot ik maar geen luier aan te trekken, voelde te ongemakkelijk.
Een lief Antilliaans meisje in wit verpleegkundige uniform riep mij binnen en gaf mij instructies "u mag u helemaal uitkleden. Sokken en shirt mag u aanhouden. Ik kom u roepen."
Het duurde lang en ging maar in mijn blote billen op het geplastificeerde krukje zitten want ik werd moe van het staan wachten. Er was een grote passpiegel in het omkleedhokje. Ik vond mijzelf er netjes en verzorgd uit zien voor het onderzoek. Ik had speciaal nog mijzelf geschoren. Er was geen enkel schaamhaartje of stoppeltje meer te zien.
Toen werd er op de deur geklopt "komt u maar binnen hoor"
Ik maakte de deur open, trok mijn shirt wat verder omlaag maar helaas bedekte deze niet mijn blote piemel.
Het meisje bekeek mij van top tot teen of ik haar instructies had opgevolgd.
Ze leek niet onder de indruk en hoefde niet te blozen toen ze mij half naakt zag.
"We gaan met een katheder uw plasbuis binnen om zo uw blaas van binnen te bekijken. Het kan pijn doen dus verdoven wij u plaatselijk met een gelletje", legde ze uit "gaat u maar alvast op het onderzoeksbed liggen met uw benen in de begels, de dokter komt zo, hij is nog met een andere patient bezig in de andere kamer"
Onhandig kroop ik via het opstapje op de onderzoeksstoel en legde mijn benen in de beugels.
Ik voelde mij net een vrouw die moest bevallen zo met mijn naakte kruis open en bloot en met wijd opengespreide benen.
De verpleegster kwam even kijken of ik goed lag. Deed latex handschoentjes aan en pakte mijn piemel vast. Hij was slap, hij was altijd klein en slap door de medicijnen die ik moest gebruiken.
Ze trok mijn voorhuid over mijn eikeltje. De eerste keer dat een vrouw dit bij mij deed. Toen ze een klein rukje aan mijn voorhuid gaf en het over mijn eikeltje floepte kwam er een golfje pies uit mijn plasbuis. Ik had er geen controle over en het spoot over haar latex handschoentjes en over mijn onderbuik.
Ik voelde de plas langs mijn huid langs mijn balletjes langs mijn blote billen lopen.
De verpleegster pakte wat vochtige doekjes en depte mij droog alsof ik een baby was.
Ik voelde mij tegelijkertijd beschaamd en opgewonden. Gelukkig dat ik toch geen erectie kon krijgen dacht ik.
Terwijl ze haar latex handschoentjes uittrok en weggooide zei ze lachend en beetje minachtende stem "geeft niet hoor, dit gebeurt zo vaak als ik dat doe"
Ze draaide zich om en ging achter een buro en computer zitten en ging daar wat zitten typen.
Ze stond af en toe even op, keek wat dingen in kasten na en ging weer zitten typen.
Ik zag haar regelmatig naar mij kijken maar zei verder niets.
Het duurde lang voordat de arts kwam.
Ze liep een paar keer naar de onderzoekskamer ernaast, liet de deur open staan, ik zag mensen zitten, begeleiders van de andere patient dacht ik. Die vrouw herkende ik nog uit de wachtkamer, ze was met een man in een rolstoel.
Eindelijk kwam de arts binnen door dezelfde deur.
Ze verontschuldigde zich, "sorry voor het wachten, was een lastig geval. Hebt u bezwaar als een assistente in opleiding meewerkt aan uw onderzoek ?"
Ik had geen bezwaar. De arts overlegde zonder dat ik het hoorde met het Antilliaanse meisje.
Ze legde meteen een handdoek over mijn blote kruis.
"Sorry hoor, dat was ze vergeten, ze is onze stagiaire", zei de arts.
Naar mijn gevoel had ze mij expres zo halfnaakt laten liggen maar ik vond het niet erg.
Mijn kruis werd ontsmet en gewassen.
Het topje van mijn eikel werd ingesmeerd met een soort vaseline en werd gevoelloos.
Ik zag een slangetje in mijn plasbuis geduwd worden. Ik voelde dat ik erg moest plassen maar kon natuurlijk niet.
De assistente hield mijn piemel vast en ik zag op een scherm wat het microcameraatje registreerde. Wel wat afwijkingen maar niets ernstigs.
Na een kwartiertje was het klaar. Nadat het katheder weer was verwijderd kreeg ik de waarschuwig dat ik nog wel even wat urine per ongeluk kon verliezen en ik kreeg een handdoek in mijn handen gedrukt.
Inderdaad lekte ik nogal. Ik druppelde zelfs wat op de vloer toen ik naar het omkleedhokje werd begeleid.
Naast het omkleedhokje stond een rek met verschillende maten luiers, luierbroekjes en inleggers.
Ik koos voor een inlegger.
Kleedde mij aan en wachte in de wachtkamer voor gesprek met de arts.
Ik werd weer binnen geroepen.
Ze had geen afwijkende dingen gezien afgezien van enkele onschuldige poliepjes maar wilde nog wel een prostaatonderzoek doen.
Ik moest weer mijn broek uit en in mijn blote billen op de onderzoekstafel gaan liggen.
Het voelde weer precies toen als ik als kind een griepje had en ik op mijn buik klaar lag zodat mijn vader een zetpil kon inbrengen.
Ze trok haar latexhandschoenen aan en duwde enkele vingers naar binnen. Het voelde vernederend, pijnlijk maar tegelijkertijd ook geweldig geil. Ik pieste weer een beetje over het papier wat ter bescherming over het onderzoeksbed lag.
"Geeft niet hoor, dat gebeurd vaker hoor", zei de arts nog.
Opgewonden na deze ervaringen ging ik met een natte onderbroek en natte vlek in mijn kruus nasr huis. De inlegger was doorweekt en lekte door. Had ik toch maar de grootste luier uitgekozen toen ik de kans had.
Bj de volgende controle ga ik dat zeker doen en neem ik een plastic broekje mee.
